Τότε ήταν που έλαβε ένα email από μια παλιά της φίλη που είχε γνωρίσει όταν γύριζαν ένα βιντεάκι για έναν οργανισμό κατά της έκτρωσης.
Κατά τη διάρκεια της δουλειάς της στον οργανισμό, η Julia γνώρισε μια γυναίκα που είχε κάνει έκτρωση στις 18 εβδομάδες κύησης, με την πάροδο του χρόνου έγιναν φίλες και πλέον και εκείνη εργαζόταν στον ίδιο τομέα.
Μοιραζόταν την προσωπική της ιστορία στο Campus Crusade for Christ που λάμβανε χώρα στο σχολείο της, όταν όμως τελείωσε ένα κοpίτσι από το κοινό την πλησίασε και της είπε πως η 13χρονη αδερφή της είχε μείνει έγκυος μετά το βιασμό της. Το κοpίτσι δεχόταν σοβαρές πιέσεις από το οικογενειακό της περιβάλλον να κάνει έκτρωση.
Μόλις η Julia έμαθε γι” αυτό το κοpίτσι που σκεφτόταν να κάνει έκτρωση, αμέσως μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε, προκειμένου να την βοηθήσει. Δε μπορούσε να το εξηγήσει, αλλά είχε το προαίσθημα πως επρόκειτο να υιοθετήσει το μωρό της. Έτσι λοιπόν, φροντίζοντας ακόμη το δικό της παιδί, προσευχήθηκε στον Θεό να την βοηθήσει. Ακούγεται τρελό, αλλά όπως η ίδια εξήγησε: «Είναι απλά εκείνο το προαίσθημα που ξέρεις ότι προέρχεται από τον Θεό«.
Ακόμη κι αν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία κι αυτή αμέσως διαλύθηκε όταν ο σύζυγός της, Andy, διάβασε το email, μπήκε στο δωμάτιο και της είπε πως θέλει να υιοθετήσουν το μωρό αυτού του κοpιτσιού, χωρίς να του έχει πει προηγουμένως τίποτα!
Η Julia ενημέρωσε την φίλη της για τις προθέσεις τους και αργότερα μίλησε με το θύμα μέσω τηλεφώνου, όπου της εξομολογήθηκε πως είχε αποπειραθεί ήδη να κάνει έκτρωση, αλλά αυτό που συνέβη στην κλινική δε θα το πιστεύετε!
Το κοpίτσι βρισκόταν εκεί για 6 ώρες, φοβισμένη και απληροφόρητη και προσπαθούσε να πάρει απαντήσεις. Δε θα μπορούσε όμως να έχει διαλέξει χειρότερο μέρος γι” αυτό. Στην κλινική την εξέτασαν για σeξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και της έκαναν υπέρηχο τον οποίο όμως δεν της επέτρεψαν να δει. Της είπαν πως ήταν 20 εβδομάδων έγκυος, αλλά τη διαβεβαίωσαν πως το μωρό δεν είχε ακόμη σχηματιστεί – ένα τρομερό ψέμα που δυστυχώς δεν ήταν και το τελευταίο.ThinkStock
Όταν τους ρώτησε αν μπορούσε να το κρατήσει και να το δώσει για υιοθεσία, της είπαν πως αυτό δεν ήταν καν επιλογή στην περίπτωσή της γιατί κανείς δε θα ήθελε το «μωρό ενός βιαστή» και ακόμη πως αν δοκίμαζε να το γεννήσει, λόγω του νεαρού της ηλικίας της το πιο πιθανό ήταν πως δε θα επιζούσε. Την άφησαν με την μητέρα της τρομαγμένη και με τη διαβεβαίωση πως η έκτρωση ήταν η μόνη επιλογή…
Μόλις η κλινική πήρε τη συγκατάθεσή τους, δεν μπήκαν καν στον κόπο να τους εξηγήσουν τη διαδικασία. Πριν τον υπέρηχο, τους είχαν πει μια τιμή που περιελάμβανε την τοπική αναισθησία, επειδή όμως ήταν ήδη 20 εβδομάδων έγκυος έπρεπε να κάνουν ολική που προφανώς θα κόστιζε περισσότερο και δεν είχαν τα χρήματα για κάτι τέτοιο. Τι έκαναν οι γιατροί; Αποφάσισαν να συνεχίσουν με τοπική αναισθησία παρότι γνώριζαν πολύ καλά πως απαιτείται ολι��ή!
Χρησιμοποίησαν μεταλλικά εργαλεία για να προκαλέσουν διαστολή – κάτι που μπορεί αργότερα να προκαλέσει προβλήματα στειρότητας – και σε όλη αυτή τη διαδικασία ήταν ξύπνια! Επειδή όμως πονούσε αφόρητα, ο γιατρός αποφάσισε να μην ολοκληρώσουν την έκτρωση εκείνη την ημέρα, ενώ μάλιστα παραπονέθηκε στη μητέρα της ότι η κόρη της του έκανε τη δουλειά δύσκολη… Τους είπε να βρουν τα χρήματα για την ολική αναισθησία και να κλείσουν νέο ραντεβού.
Το τηλεφώνημα της Julia έγινε την ώρα που περίμεναν για το δεύτερο ραντεβού και επειδή και η ίδια είχε εμπειρία από έκτρωση σε τόσο προχωρημένο στάδιο, της εξήγησε τη διαδικασία και τους κινδύνους. Την ενθάρρυνε μάλιστα να κάνει και τη δική της έρευνα, για να σιγουρευτεί πως ότι της έλεγαν ήταν πραγματικότητα.
Λίγο καιρό αργότερα, έμαθε πως η μικρή αρνήθηκε να προχωρήσει με την έκτρωση και ένα μήνα αργότερα της είπε πως είχε διαλέξει αυτή και την οικογένειά της για να υιοθετήσουν το μωρό της!
Έτσι λοιπόν, άρχισε να παίρνει βιταμίνες και οτιδήποτε χρειαζόταν για να τη βοηθήσει σε αυτό το δύσκολο έργο, ενώ μάλιστα χρειάστηκε θεραπεία για σeξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα που είχε, παρότι στην κλινική την εξέτασαν γι” αυτό και δεν της είπαν τίποτα. Αν δεν το είχε ανακαλύψει, τα χλαμύδια θα ήταν επίφοβα τόσο για την δική της υγεία, όσο και για του εμβρύου, ενώ μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να προκαλέσει στείρωση.
Μας ρώτησε αν είχαμε σκεφτεί κάποιο όνομα, αλλά της είπα πως δε θα με πείραζε να προτείνει η ίδια ένα που να της άρεσε. Δύο εβδομάδες πριν την συναντήσω, είχε συναντήσει ένα κοpίτσι ονόματι Jaylyn. Όλως «τυχαίως» ήταν το ίδιο όνομα που είχαμε διαλέξει κι εμείς.
Η Julia και η βιολογική μητέρα της Jaylyn βρίσκονται ακόμη σε επαφή.
Προσωπικά πιστεύω πως αυτό το κοpίτσι είναι μια πραγματική ηρωίδα. Εναντιώθηκε στην οικογένειά της, αλλά ακόμη και σε άτομα με «εξουσία» όπως ήταν οι γιατροί στην κλινική. Συνέχισε να πηγαίνει στο σχολείο ακόμη και όταν δεν μπορούσε να κρύψει την εγκυμοσύνη της. Φαντάζεστε το κουράγιο που χρειάζεται για κάτι τέτοιο; Πιστεύω πως αυτή η μητέρα – και άλλες όπως αυτή – δίνουν νόημα στη λέξη. Ανιδιοτελής αγάπη και θυσία.
Η Jaylyn είναι πλέον 9 ετών και έχει προβλήματα ομιλίας λόγω της απόπειρας έκτρωσης.
