Το ψυχολογικό τραύμα που κουβαλούσε η Jodi Cahill από τη Μελβούρνη τη φόρτωσε ένα δυσβάσταχτο οικογενειακό μυστικό και την έκανε να παλεύει με τη νευρική ανορεξία.
Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει αφού η 38χρονη έμαθε κάτι που θα έκανε τον καθένα να λυγίσει: είχε συλληφθεί σε βιασμό της μητέρας της από τον παππού της.
Πριν από τέσσερα χρόνια η Jodi έλαβε ένα γράμμα από τη μητέρα της, με την οποία δεν είχαν πια σχέσεις, στο οποίο της αποκάλυπτε το μυστικό που εκείνη κουβαλούσε για τρεις δεκαετίες: μητέρα και κόρη είχαν τον ίδιο πατέρα.
«Έλαβα το πρώτο γράμμα χωρίς καμία προειδοποίηση. Έπειτα από αυτό φοβόμουν για εβδομάδες να ελέγξω την αλληλογραφία μου. Η μητέρα μου μου έγραφε συνέχεια», περιγράφει η Jodi στη Daily Mail Australia, μετά την αποκάλυψη των χρόνων κακοποίησης που πέρασε η μητέρα της στα χέρια του ίδιου της του πατέρα.
Τη νεαρή γυναίκα μεγάλωσε η διαζευγμένη γιαγιά της Juanita καθώς η μητέρα της υπέφερε από ψυχώσεις.
«Βασικά μου έγραψε: ώρα να σου πω την αλήθεια για το ποιος ήταν ο πατέρας σου, εγώ κι εσύ έχουμε τον ίδιο πατέρα. Κι εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω», λέει.
«Ήμουν σε σοκ, ένιωθα αηδία. Εκείνη τη νύχτα επιχείρηση να πηδήξω από μία γέφυρα, δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ αυτά τα νέα».
Η τρομακτική αποκάλυψη έριξε φως και σε μια άλλη πτυχή της ζωής της Cahill η οποία ξαφνικά και για πρώτη φορά συνειδητοποίησε γιατί η μητέρα της έδειχνε να τη «μισεί» τόσο.
«Ξαφνικά όλα όσα συνέβαιναν όταν ήμουν μικρή άρχισαν να βγάζουν νόημα. Πάντα μπαινόβγαινε από τα νοσοκομεία. Πρωτομίλησε για την κακοποίηση σε κάποιον πριν από δέκα χρόνια», εξηγεί. «Δεν μπορούσα να καταλάβω τη συμπεριφορά της προς εμένα, μια φορά απείλησε να με σκοτώσει με πιστόλι. Είπε στην αστυνομία πως είχε όπλο και πως ερχόταν για μένα. Θα πρέπει να ήταν τρομακτικό για εκείνη να με βλέπει κάθε μέρα σαν υπενθύμιση του τι είχε περάσει. Τώρα όλα βγάζουν νόημα», λέει.
Μετά τη συγκλονιστική αποκάλυψη η ζωή της Jodi βγήκε εκτός τροχιάς: αντί να αντιμετωπίσει τα ζητήματα που τη βασάνιζαν εκείνη επέλεξε να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά. Αλλά η «πληγή» της πονούσε ακόμα, σταμάτησε να τρώει και τελικά διαγνώστηκε με νευρική ανορεξία.
«Σταδιακά σταμάτησα να τρώω, έφτασα τα 46 κιλά. Με καθαρτικά ένιωθα πως καθάριζα τον οργανισμό μου, ένιωθα καλά όταν ένιωθα άδεια. Εστίαζα την προσοχή μου στο πόσο άδειο ήταν το στομάχι μου. Έφτασα τα 34 κιλά», περιγράφει η ίδια.
Η κατάστασή της επιδεινώθηκε τόσο που κατέληξε στο νοσοκομείο όπου τρεφόταν για μήνες με σωληνάκι.
Η πρώτη φορά που πήρε εξιτήριο δεν είχε καλό αποτέλεσμα καθώς επέστρεψε στις παλιές της συνήθειες, έχασε 13 κιλά και ξαναγύρισε στο νοσοκομείο. Αυτή τη φορά είναι βέβαιη πως θα τα καταφέρει.
«Κάθε μέρα είναι δύσκολη. Όλα είναι στο μυαλό: μπορεί να έχεις τους καλύτερους γιατρούς και τους καλύτερους φίλους αλλά αν δεν μισείς τη νευρική ανορεξία όσο μισείς τον εαυτό σου δεν θα καταφέρεις να τη νικήσεις», τονίζει.
