Θα ήταν ένας τυπικός υπέρηχος, μέχρι που ο γιατρός είδε ΑΥΤΟ! Δείτε την αντίδραση της μητέρας…
Η ιστορία της Jillian Benfield ξεκίνησε το 2013. Ήταν ρεπόρτερ σε τοπικό κανάλι της Georgia, αλλά όταν ο σύζυγός της μετατέθηκε στο Las Vegas αποφάσισε να τον ακολουθήσει.
Με ένα πανέμορφο κοpιτσάκι δύο μηνών στο πίσω κάθισμα, η οικογένεια ήταν κατενθουσιασμένη για την καινούρια περιπέτεια που ξανοιγόταν μπροστά τους.
Η εργασιομανής – όπως η ίδια περιγράφει τον εαυτό της – Jillian παραιτήθηκε προκειμένου να μείνει στο σπίτι με την κόρη τους και πολύ σύντομα έπρεπε να μετακομίσουν και πάλι, αυτή τη φορά στο New Mexico. Την μέρα της μετακόμισης όμως, έμαθαν ότι η Jillian ήταν έγκυος!
Κατά τη διάρκεια του υπέρηχου ρουτίνας για να μάθουν οι γονείς το φύλο του νέου τους παιδιού όμως, έλαβαν τα σοκαριστικά νέα για το αγοpάκι τους…
Την εβδομάδα που μας πέρασε, έχω κλάψει περισσότερο απ” ότι συνολικά σε όλη μου τη ζωή. Ξέσπασα στην οικογένειά μου. Απέτυχα. Ξέρω όμως, ότι παρ όλες τις αποτυχίες μου, ο Θεός ακόμη με αγαπά. Ξέρω ότι δε μας έχει ξεγράψει. Ούτε τον γιο μου, ούτε εμάς. Ξέρω ότι θα είναι μία ευλογία.
Απ” ότι έδειξε η εξέταση, ο γιος της έχει σύνδρομο Down και παρότι για τους άλλους προσπαθούσε να είναι δυνατή και χαμογελαστή, αυτή η μητέρα πέρασε απ” όλα τα στάδια του φόβου, της απογοήτευσης και της απελπισίας. Θα μπορέσεις ο γιος της να είναι ανεξάρτητος;
Τότε όμως συνειδητοποίησε το πιο σημαντικό πράγμα απ” όλα: «Ξέρω ότι θα γεννηθεί με σύνδρομο Down και θα αντιμετωπίσουμε πολλές προκλήσεις, αλλά ότι και να συμβεί θα έχει γύρω του ανθρώπους που θα τον αγαπάνε όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.»
Αυτός είναι ο Anderson Benfield! Ήρθε στον κόσμο την τελευταία μέρα του 2014!
Ξέρω πως είπα προηγουμένως ότι ο γιος μας θα είναι μία ευλογία – με σύνδρομο Down ή χωρίς – αλλά τελικά είναι ένα θαύμα! Με έχει αλλάξει τόσο πολύ… Διεύρυνε τους ορίζοντές μου, με έκανε καλύτερο άνθρωπο και ξέρω ότι δεν έχει τελειώσει τίποτε ακόμη. Θα συνεχίσω να εξελίσσομαι όσο μεγαλώνει και το ίδιο θα κάνει και σε όσους τον γνωρίσουν. Σήμερα χαμογελάω. 5 μήνες και 2 μέρες αργότερα μπορώ να πω «Σ” ευχαριστώ σύνδρομο Down».
