Οι δυνατές αναμνήσεις δεν σχετίζονται πάντα με μεγάλες στιγμές που μας αλλάζουν τη ζωή. Μερικές φορές –αν όχι τις περισσότερες- κρύβονται στις πιο απλές καθημερινές στιγμές του παρελθόντος μας. Όπως στα σακουλάκια με τα δρακουλίνια που τρώγαμε μετά το σχολείο ή τις δεκάδες Κουκουρούκου που ξεκοκαλίζαμε για να συμπληρώσουμε ένα άλμπουμ με αυτοκόλλητα.
Τέτοιες «πεζές», αλλά καθ’ όλα γευστικές αναμνήσεις «κυνηγάμε» στην παρακάτω λίστα, η οποία περιέχει γαριδάκια, σοκολάτες, καραμέλες, τσίχλες και σνακ που απολαμβάναμε στα παιδικά μας χρόνια – τότε που δεν ξέραμε τι θα πει θερμίδα ή χοληστερόλη. Ορισμένα από αυτά, (θα εκπλαγείτε αλλά) υπάρχουν ακόμα στα ράφια των supermarket και των παντοπωλείων. Άλλα πάλι, έχουν αποσυρθεί εδώ και χρόνια.
Τα γαριδάκια
Η απόλαυση κρυβόταν σε σακουλάκια, τα οποία δεν περιείχαν μόνο τα αγαπημένα μας σνακ σε κάθε πιθανό σχήμα και γεύση, αλλά και δωράκια, όπως τάπες, μικρές φιγούρες ή και τατουάζ.
Κλασικότερα όλων είναι τα Έξτρα Τυρογαριδάκια, τα Λόττο και τα Fofiko, ενώ ακολούθησαν στα ‘80s τα αγαπημένα Δρακουλίνια, που επέβαλαν την ιεροτελεστία της αναπαράστασης ενός δράκουλα με το δρακουλίνι αντί οδοντοστοιχίας, τα τυρένια Πακοτίνια (που πάντα μα πάντα κολλούσαν επί ώρες ανάμεσα στα δόντια, τα σούπερ εναλλακτικά Πιτσίνια με την δυνατή γεύση, τα Φουντούνια και η Πίτσα Μεξικάνα. Τα περισσότερα από αυτά, κι όμως, υπάρχουν ακόμα.
Οι σοκολάτες και τα παγωτά
Εδώ, τα πράγματα σοβαρεύουν, καθώς μετρώντας τις σοκολάτες και τα γλυκίσματα που φάγαμε στην παιδική μας ηλικία, απορούμε που σήμερα δεν ζυγίζουμε τριψήφιο αριθμό κιλών. Κλασικότερο γλύκισμα ήταν η σοκοφρέτα τηςΙΟΝ αλλά και το χρυσό Ντέρμπι με τους ξηρούς καρπούς, δύο από τα φθηνότερα σοκο-σνακ – στα ‘90s στοίχιζαν περί τις 30 δραχμές.
Το Choco-Bloom ήταν επίσης αγαπημένο σοκολατένιο σνακ για αρκετές «φουρνιές» παιδιών – ακολούθησε η κόκκινη Serenata, η ελαφριά Kiss και η Lila Pause, με τον απολαυστικό συνδυασμό σοκολάτας και γέμισης φράουλας.
Φυσικά, η Κουκουρούκου έδινε και έπαιρνε, φιλοξενώντας πάντα αυτοκόλλητα στο πίσω μέρος του ασημόχαρτού της, ενώ στον τομέα των μίνι γκοφρετών ξεχώρισαν και τα Πόκετ Πάι και Αμαρέτι. Άξιο μνείας είναι και το εθιστικό κρουασάν Chipicao, που βρισκόταν στις σχολικές τσάντες κάθε μαθητή που σεβόταν τον ουρανίσκο του, καθώς και το αβγό Kinder με το δωράκι έκπληξη στο εσωτερικό του.
Όσο για τα παγωτά, οι πιο ρετρό «παρουσίες» των ψυγείων ήταν σίγουρα το θρυλικό παγωτό-Πατούσα, το κουλLucky Cap με το δωράκι-έκπληξη στο κάτω κούφωμα, η Καραμπόλα, ακριβώς ίδιας λογικής, τα εναλλακτικά παγωτά-σάντουιτς και οι παγωτοσοκολάτες που εμφανίστηκαν αργότερα (θυμάστε άραγε τις παγωτοσοκολάτες του Μαξ με τις μπιλίτσες σοκολάτας, που λάνσαρε η Algida;
Άξιο απορίας στα χρονικά της παιδικής μας αθωότητας θα μείνει και το ποιος διαφημιστής αποφάσισε να προσδώσει στα παγωτά-γρανίτες τύπου Calippo ή Turbo τον χαρακτηρισμό «σπρώξε-γλείψε», που απ��νοχοποιημένα χρησιμοποιούσαμε όλοι.
Καραμέλες και τσίχλες
Ήρθε η ώρα για τις μίνι-απολαύσεις, για τις οποίες συχνά-πυκνά βρισκόμασταν… με το ένα πόδι στον αέρα, στην γωνία της σχολικής τάξης, καθώς οι τσίχλες απαγορεύονταν αυστηρά κατά την διάρκεια του μαθήματος. Εμείς όμως φροντίζαμε πάντα να έχουμε ένα πακετάκι Big Babol στην τσέπη, την πιο ωραία τσίχλα που κυκλοφόρησε ποτέ, ιδανική για μεγάλες τσιχλόφουσκες (υπάρχει κανείς που δεν δοκίμασε να φάει πάνω από τρεις babol ταυτόχρονα για να δει πού μπορεί να φτάσει η φούσκα;).
Αργότερα, αντικαταστάθηκε από την «ατομική» Bubbaloo με τη φρουτοσταγόνα. Πάντα υπήρχαν βέβαια και εκείνες οι χύμα τσίχλες- τσιγάρα, με τις οποίες παριστάναμε τους «μεγάλους», αλλά και οι τσίχλες με το μέτρο. Κάποια στιγμή μέσα στα ‘90s εμφανίστηκαν και οι «πανούργες» τσίχλες Shock, που είχαν την πιο ξινή γεύση που έχει γνωρίσει ο ουρανίσκος μας και αποτελούσαν μόνιμη αφορμή για φάρσες σε ενήλικες.
Στο «γήπεδο» της καραμέλας, οι πιο δυνατοί παίκτες ήταν φυσικά οι πατροπαράδοτες καραμέλες βουτύρου Λάβδας που μας έδινε η γιαγιά μας, αλλά και η πιο μοντέρνα εκδοχή τους, οι Baloo. Απολαυστικές ήταν επίσης οι μικρές καραμελίτσες που σχημάτιζαν βραχιολάκι με πολλές διαφορετικές γεύσεις και χρώματα, τις οποίες αναγκαζόσουν να σπάς με τα δόντια από τον καρπό, τραβώντας το ελαστικό τους σχοινάκι.
Αξέχαστες μας έχουν μείνει και οι χρωματιστές, διάφανεςO’Mamy, τα μικρά «ζελίνια» Tutti Frutti στο μπλε κουτάκι τους, τα σωληνάρια με τα Smarties, οι PEZ και οι λευκές CERTS που έλιωναν στο στόμα. Όσο για τα γλειφιτζούρια, παρά την παντοδυναμία των Chupa Chups, υπήρχαν και οι πιο «παραδοσιακές» απολαύσεις, όπως το κόκκινο κοκοράκι από τους πλανόδιους πωλητές (πάντα συνοδευμένο από μαλλί της γριάς), το καραμελωμένο μήλο και φυσικά τα Whistle Pops, τα στενόμακρα γλειφιτζούρια που ήταν παράλληλα και σφυρίχτρες.
Ροφήματα
Εδώ τον λόγο έχουν οι αγαπημένες μας γεύσεις γάλατος με κακάο: Το θρυλικό Carnation με τις ωραίες διαφημίσεις της Λόλας που την αρπάζουν και ο Carnation τη σώζει, τουMilko φράουλα για εναλλακτικούς ουρανίσκους, ο πρόγονος του Carnation, το Dolca, το Yoko Choco, τοHEMO και φυσικά ο Κουικάρας της Νέσκουικ.
