Κάποιοι λένε πως ήταν το καθήκον του, αλλά όπως και να έχει, το να θυσιάζεις τον εαυτό σου και να διακινδυνεύεις την σωματική σου ακεραιότητα, είναι κάτι γενναίο. Όπως και το να κοιτάς τους φόβους σου κατάματα.
Ο William Kyle Carpenter, γνωστός και ως Kyle Carpenter, ήταν 19 χρονών όταν κατατάχτηκε ως πεζοναύτης. Τον Ιούλιο του 2010, στην ηλικία των 21 και με το βαθμό του Δεκανέα, πήγε στο Αφγανιστάν.
21 Νοεμβρίου ήταν η μέρα που τα άλλαξε όλα. Ο Carpenter έριξε τον εαυτό του πάνω σε μία εχθρική χειροβομβίδα για να προστατέψει τη ζωή του φίλου του Υποδεκανέα Nick Eufrazio.
Ο Eufrazio τραυματίστηκε στον εγκέφαλο. Δεν θα μπορούσε να μιλήσει ξανά, αλλά δύο χρόνια μετά το χτύπημα, μπορεί και μιλάει.
Όσο για τον Carpenter, τα τραύματά του ήταν πιο βαριά.
Έσπασαν κόκαλα του προσώπου του, έχασε το δεξί του μάτι, βλάβες στο δεξί του χέρι, θραύσματα στο σώμα του από την έκρηξη, βλάβες στο κρανίο του, είχε καταρρεύσει το δεξί πνευμόνι του και είχε χάσει το ένα τρίτο από το σαγόνι του.
Δυόμισι χρόνια στο νοσοκομείο και 40 εγχειρήσεις μετά, o Carpenter ήταν ακόμα στο δρόμο της ανάρρωσης.
Του έδωσαν το “Purple Heart Medal”, ένα μετάλλιο που δίνουν στους τραυματίες πολέμου, όπως και το ανώτατο μετάλλιο ανδρείας στις ΗΠΑ.
Στις 19 Ιουνίου 2014, του απονεμήθηκαν τα μετάλλια από τον ίδιο τον πρόεδρο Obama.
5 χρόνια μετά το περιστατικό νιώθει αρκετά καλά και λέει ότι μόλις ξεκίνησε το ταξίδι της ανάρρωσής του. Έχει τρέξει μαραθώνιους, έχει πέσει με αλεξίπτωτο και περνάει χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους τους. Του δόθηκε μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και δεν θέλει να τη χαραμίσει.
Αποφάσισε να πάει στο πανεπιστήμιο να σπουδάσει, αφού πήρε σύνταξη ως πεζοναύτης. Έχει μεταμορφωθεί μετά το περιστατικό, όχι μόνο φυσικά, μιας και μία τέτοια εμπειρία σε κάνει να εκτιμάς καλύτερα τη ζωή και να ζεις τη κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία.
Πλέον έχει γίνει συνήγορος για τραυματισμένους στρατιωτικούς, όπως και ομιλητής σε διάφορες ομιλίες.
«Είμαι ακόμα εδώ και επειδή έχω όλα τα άκρα μου, δεν πρόκειται να με ακούσεις να παραπονιέμαι.»
Ο Carpenter συνεχίζει να ζει τη ζωή του στο έπακρο.
