Ήρθε λοιπόν και η ώρα για ερωτήσεις όπως: «Πόσους ερωτικούς συντρόφους είχατε;»
Έτσι κι εγώ φοράω τη καλύτερή μου μάσκα για ψέματα.
Γιατί το κάνω αυτό;
Διότι κανείς δεν θέλει να κριθεί για το πόσο λίγο SΕΧ κάνει. Οπότε στρογγυλοποιώ προς τα πάνω τον αριθμό.
Η SΕΧουαλική απελευθέρωση έχει γίνει σήμα κατατεθέν για τις γυναίκες που κυνηγούν όποιον θέλουν, όποτε θέλουν και ενθαρρύνουν κι εμένα να κάνω το ίδιο.
Οι απελευθερωμένες γυναίκες γιορτάζουν τη SΕΧουαλική ελευθερία και την έκφρασή τους με την συχνή αλλαγή συντρόφων, μάλιστα πολλές από αυτές την αναγνωρίζουν ως μια μορφή ελέγχου πάνω στους άνδρες.
Είμαι της άποψης πως δε θα έπρεπε να ντροπιάζουμε τις άλλες γυναίκες. Όμως πλέον έχουμε φτάσει στο αντίθετο άκρο, έχουμε αρχίσει να κατακρίνουμε τη ντροπή. Την ντροπή μιας γυναίκας που δεν αισθάνεται όμορφα με το να έχει πολλούς συντρόφους ή να τους αλλάζει συχνά
Να τι δε λέω λοιπόν στο γυναικολόγο μου: Δεν με ενδιαφέρει να κοιμηθώ με κάποιον που δεν με αγαπά, ή το αντίστροφο.
Ως εκ τούτου, δεν έχω πολλούς συντρόφους. Ή μεγάλη εμπειρία. Γι “αυτό και λέω ψέμματα συνεχώς.
Το SΕΧουαλικό μου ιστορικό έχει υποσκιάσει τα αισθήματα μου για τον ρομαντισμό.
Άλλωστε η SΕΧουαλικότητά σου δεν έχει να κάνει με το πόσο SΕΧ έχεις κάνει.
Προσπαθώ αρκετά για να νιώθω σeξι και όμορφη, ακόμα και αν είναι μόνο για τον εαυτό μου. Αλλά ποιο το νόημα της SΕΧουαλικής απελευθέρωσης όταν με εγκλωβίζει; Όταν γίνεται η νέα δικαιολογία για ντροπή; Δεν έχει να κάνει με το δικαίωμα να κάνεις SΕΧ. Είναι το δικαίωμα να επιλέγεις.
Η γυναικεία απελευθέρωση δεν πραγματώνεται όταν λέμε ναι ή όχι. Η ελευθερία βρίσκεται στην απόφαση. Αν μπορείς να κάνεις SΕΧ, κάντο, αν όμως δε θέλεις μην το κάνεις μόνο επειδή μπορείς, απλά πήγαινε σπίτι σου και δες “Game of Thrones”.
Ας μη κατακρίνουμε λοιπόν τις άλλες γυναίκες. Ας σταματήσουμε να τις αποδοκιμάζουμε γενικά και ας τις αφήσουμε να επιλέξουν μόνες τους αν θα είναι απελευθερωμένες ή όχι.
