Αν και προσπαθούσε να έχει καλυμμένο το πρόσωπό του, φάνηκε ότι ήταν μαύρος από το ξύλο.
Ο 34χρονος, ο οποίος μετά το φονικό άρπαξε τον τετράχρονο γιο του Φοίβο κι εξαφανίστηκε επί 18 ημέρες, βρίσκοντας καταφύγιο σε χωράφια και καλύβες της Ορμύλιας Ο μικρός Φοίβος στο Νοσοκομείο Πολυγύρου Χαλκιδικής έως τη σύλληψή του, το μεσημέρι της Κυριακής, βαρύνεται ακόμη με την κατηγορία της έκθεσης ανηλίκου σε κίνδυνο.
Η μεταφορά του στον εισαγγελέα και τον ανακριτή έγινε κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, με τους αστυνομικούς να τον οδηγούν στα δικαστήρια από την πίσω είσοδο. Για λίγο το πρόσωπό του αποκαλύφθηκε κάτω από το μπλε μπουφάν, προδίδοντας μώλωπες και χτυπήματα!
Χωρίς την παρουσία δικηγόρου, ο ίδιος ζήτησε 48ωρη προθεσμία για να προετοιμάσει την απολογία του. Προανακριτικά, ωστόσο, φέρεται ότι απέδωσε τη δολοφονία της μητέρας των δύο παιδιών του σε ζήλια, ενώ παραδέχτηκε ότι πρόθεσή του ήταν να φύγει με τον τετράχρονο στην Αλβανία. Το αγοράκι, παρά τις κακουχίες επί σχεδόν τρεις εβδομάδες, είναι καλά στην υγεία του και νοσηλεύεται προληπτικά στο Νοσοκομείο Πολυγύρου, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα των παππούδων και του θείου του.
Ψυχολόγοι
Στο πλευρό του βρίσκονται από την πρώτη στιγμή ψυχολόγοι, προκειμένου να τον βοηθήσουν να επουλώσει τις πληγές από τη δοκιμασία που βίωσε. Στον θάλαμο του νοσοκομείου ο τετράχρονος έκανε τρεις ζωγραφιές για τους αγαπημένους του. «Ενα καρότο για τον παππού Λάμπη, ένα άλογο με φτερά για τον εξάχρονο αδελφό μου και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο για μένα» ήταν τα λόγια του, ενώ υποσχέθηκε να ζωγραφίσει και κάτι ακόμα για να το δώσει στη γιαγιά του. Εκείνη, μετά το αβάσταχτο πλήγμα του χαμού της κόρης της Λέλας Μαυρομάτη και την αρπαγή του εγγονού της, είδε τον κόσμο να καταρρέει. Η ανεύρεση του μικρού Φοίβου φέρνει στα μάτια της δάκρυα, όχι όμως λύπης, αλλά ανακούφισης. «Πήγα στον άλλο κόσμο και γύρισα δυο φορές, μια που έχασα την κόρη μου με τόσο φρικτό τρόπο και μια που ψάχναμε τον Φοίβο μου. Μας βοήθησε ο Θεός και τον βρήκαμε, τώρα έχουμε αγώνα μπροστά μας, να στηρίξουμε τα εγγόνια μας» λέει.
Ο Ιάσονας
Αναφερόμενη στον κατά δύο χρόνια μεγαλύτερο αδελφό του Φοίβου Ιάσονα, περιγράφει: «Εκλαιγε από τη χαρά του, φώναζε "Θέλω τον αδελφό μου, πηγαίνετέ με στον αδελφό μου!"». Συγκλονιστική είναι η περιγραφή του ανθρώπου που εντόπισε τον Αλβανό και το παιδί:
«Οταν τον είδα μπροστά μου, πάγωσα. Του είπα: "Σε παρακαλώ, άσε το μωρό, λυπήσου το, είναι ταλαιπωρημένο". Του μιλούσα ήρεμα, για να μην εξαγριωθεί, και προσπαθ��ύσα να κερδίσω χρόνο...» λέει ο ομοεθνής του συζυγοκτόνου και καταλήγει: «Εκλαιγα όταν είδα τον παππού του Φοίβου να κουλουριάζεται στην αγκαλιά του μικρού».
