Ήταν η πρώτη νύχτα των διακοπών των Χριστουγέννων του 2008. Η 17χρονη Σέλμπι Άλεν, μια βραβευμένη αθλήτρια και αριστούχα μαθήτρια, ζήτησε την άδεια από τους γονείς της να περάσει τη νύχτα στο σπίτι της καλύτερης της φίλης Αλίσα.
Η μαμά της, η Ντέμπι, δεν της έφερε αντίρρηση αν και είχε τη φήμη μιας από τις «αυστηρότερες μητέρες» των παιδιών του σχολείου.
«Δεν φέραμε αντίρρηση γιατί γνωρίζαμε την Αλίσα. Ξέραμε καλά τους γονείς της», είπε η Ντέμπι στο «Good Housekeeping».
Η Σέλμπι και η Αλίσα βγήκαν για να φάνε κάτι εκείνο το βράδυ. Όταν επέστρεψαν σπίτι, μια άλλη φίλη τους, η Τζέιν, τις κάλεσε στο σπίτι της. Στο μήνυμα που έστειλε στην Σέλμπι, της έγραψε να πάνε γιατί «έπιναν αλκοόλ μαζί με τους γονείς της».
Η μαμά της, η Ντέμπι, δεν της έφερε αντίρρηση αν και είχε τη φήμη μιας από τις «αυστηρότερες μητέρες» των παιδιών του σχολείου.
«Δεν φέραμε αντίρρηση γιατί γνωρίζαμε την Αλίσα. Ξέραμε καλά τους γονείς της», είπε η Ντέμπι στο «Good Housekeeping».
Η Σέλμπι και η Αλίσα βγήκαν για να φάνε κάτι εκείνο το βράδυ. Όταν επέστρεψαν σπίτι, μια άλλη φίλη τους, η Τζέιν, τις κάλεσε στο σπίτι της. Στο μήνυμα που έστειλε στην Σέλμπι, της έγραψε να πάνε γιατί «έπιναν αλκοόλ μαζί με τους γονείς της».
Στο παρελθόν η μητέρα της Σέλμπι, την είχε πιάσει να πίνει αλκοόλ και από τότε πάντα πρόσεχε τις κινήσεις της. Αλλά εκείνο το βράδυ δεν ήξερε ότι η κόρη της θα πήγαινε στο σπίτι της Τζέιν.
Όλο το βράδυ η Σέλμπι έστελνε μηνύματα και φωτογραφίες στους φίλους της. Σε κάποιες από τις φωτογραφίες ήταν οι τρεις χαρούμενες φίλες και σε κάποιες άλλες μαζί με τους γονείς της Τζέιν.
Αλλά όταν οι γονείς της Τζέιν πήγαν για ύπνο, η κατάσταση ξέφυγε.
Σύμφωνα με την κατάθεση που έκαναν στην αστυνομία οι γονείς της Τζέιν, όταν πήγαν για ύπνο στις 1:00 περίπου τα ξημερώματα, είπαν στα κορίτσια να μην πιούν καθόλου αλκοόλ.
Δεν τους ακούσαν. Ήταν 1:08 π.μ. όταν η Σέλμπι ήπιε το πρώτο σφηνάκι βότκα. Ο στόχος της ήταν να πιει άλλα 14 μέχρι το τέλος της βραδιάς.
«Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί είχε αυτόν τον αριθμό στο κεφάλι της«, είπε η Αλίσα στο Good Housekeeping. «Ίσως είδε κάποιον να το κάνει σε ένα πάρτι και ήθελε να το κάνει και αυτή. Εμείς της είπαμε ότι ήταν κακή ιδέα, αλλά ήταν αποφασισμένη».
Ακριβώς 50 λεπτά αργότερα, η Σέλμπι πέτυχε το στόχο της. Είχε πιει και τα 15 σφηνάκια βότκα σε λιγότερο από μια ώρα. Τότε αρρώστησε.
Οι φίλες της την πήγαν στο μπάνιο για να την συνεφέρουν. Αλλά η Σέλμπι είχε σταματήσει να ανταποκρίνεται. Όταν η Τζέιν την είδε να έχει σπασμούς και τάση για εμετό, τηλεφώνησε σε ένα φίλο της για να του ζητήσει βοήθεια. Όταν αυτός της είπε ότι του είναι δύσκολο να πάει σπίτι της, εκείνη του είπε «Άστο, δεν πειράζει».
Όλο το βράδυ η Τζέιν και η Αλίσα πρόσεχαν την Σέλμπι που είχε ήδη αποκοιμηθεί γονατισμένη, με το κεφάλι πάνω από τη τουαλέτα, μέχρι που νύσταξαν. Την άφησαν στο μπάνιο και πήγαν στο υπνοδωμάτιο για να κοιμηθούν.
Το επόμενο πρωί, ο πατέρας της Τζέιν ξύπνησε για να πάει στη δουλειά. Πριν φύγει συνάντησε την κόρη του και την ρώτησε πως πέρασαν το βράδυ με τις φίλες της. Η Τζέιν του είπε για την αδιαθεσία της Σέλμπι αλλά και ότι «Όλα καλά, δεν είναι κάτι σοβαρό».
Μια ώρα αργότερα, η Αλίσα ξύπνησε και πήγε στο μπάνιο να δει τι κάνει η φίλη της. Την βρήκε να κάθεται στην ίδια θέση. Όπως ακριβώς την είχαν αφήσει. Το πρόσωπο της ήταν καλυμμένο με αίμα και ο λαιμός της, που τον ακουμπούσε πάνω στη λεκάνη, είχε μελανιάσει. Έμοιαζε σαν κάποιος να την είχε «στραγγαλίσει».
Η Αλίσα φώναξε μια από τις μεγαλύτερες αδελφές της Τζέιν, η οποία στη συνέχεια κάλεσε τον πατέρα της να επιστρέψει αμέσως στο σπίτι. Όταν ήρθε και είδε την κατάσταση της, κάλεσε αμέσως ασθενοφόρο.
Όταν η Σέλμπι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο είχε έναν ανεπαίσθητο σφυγμό. Αλλά δεν ήταν αρκετός.
Στις 20 Δεκεμβρίου του 2008, στις 9:40 το πρωί, η Σέλμπι Άλεν δηλώθηκε νεκρή. Το επίπεδο του αλκοόλ στο αίμα της ήταν 0,33.
Η μαμά της Σέλμπι που, είχε ήδη χάσει ένα παιδί με σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου το 1987, θυμάται μια στιγμή που είχε με την κόρη της το βράδυ πριν πεθάνει.
«Λίγο πριν χάσω την Σέλμπι, είδαμε μαζί το «Steel Magnolias». Η «Σέλμπι», η κόρη στην ταινία, πεθαίνει. Θυμάμαι ότι τότε σκέφτηκα καθώς κοίταζα το αγαπημένο μου παιδί που κάθονταν δίπλα μου: «πως θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτήν;» Είπα στην Σέλμπι μου: «Μην αφήσεις ποτέ αυτόν τον κόσμο πριν τον αφήσω πρώτα εγώ. Δεν θα το αντέξω». Κάτσαμε για λίγο εκεί αγκαλιασμένες και μου είπε: «Μαμά, μην ανησυχείς. Δεν θα το κάνω».
Ο πατέρας της Σέλμπι έμαθε τις περισσότερες λεπτομέρειες της τραγικής βραδιάς από τα μηνύματα και τις φωτογραφίες που βρήκε στο κινητό της κόρης του. Αλλά όταν πλησίασε τις φίλες της και τους γονείς της Τζέιν για να μάθει περισσότερα, συνάντησε κλειστά στόματα.
Ο μόνος τρόπος για να πάρει τις απαντήσεις που ζητούσε ήταν να πάει στην αστυνομία.
Αλλά υπάρχει ένας νόμος στην Καλιφόρνια, ο νόμος της «Κοινωνικής φιλοξενίας», που αναφέρει ότι αυτός που επιλέγει να πιει αλκοόλ στο σπίτι κάποιου άλλου, είναι αυτός υπεύθυνος για την πράξη του και όχι αυτός που του προμηθεύει το αλκοόλ. Έτσι ο πατέρας της Σέλμπι δεν θα μπορούσε να κυνηγήσει δικαστικά τους γονείς της Τζέιν.
Η Ντέμπι, η μητέρα της Σέλμπι, κατηγόρησε την Τζέιν γιατί δεν κάλεσε αμέσως ασθενοφόρο μόλις αντιλήφθηκε ότι η υγεία της κόρης της χειροτέρευε.
Κατέφυγε σε δικηγόρους οι οποίοι μήνυσαν την Τζέιν για εγκληματική αμέλεια και ακούσια ανθρωποκτονία. Ωστόσο, ο δικαστής αθώωσε την 16χρονη από όλες τις κατηγορίες, επικαλούμενος την «αταλάντευτη πρόθεση» της Σέλμπι να πετύχει τον στόχο της. Να πιει δηλαδή 15 σφηνάκια αλκοόλ σε μια βραδιά.
Σήμερα η Ντέμπι έχει αφιερώσει τη ζωή της στην εκπαίδευση των παιδιών σχετικά με τους κινδύνους της αλόγιστης κατανάλωσης αλκοόλ, και προσπαθεί να πετύχει να ψηφιστούν αυστηρότεροι κανόνες στην κατανάλωση οινοπνεύματος από ανηλίκους αλλά και να τροποποιηθεί ο νόμος της «κοινωνικής φιλοξενίας».
Προτρέπει τους ανήλικους: «Αν ένα άτομο έχει λιποθυμήσει από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, προσπαθήστε να το ξυπνήσετε. Αν δεν ανταποκρίνεται, καλέστε αμέσως ασθενοφόρο και έναν ενήλικα».
Όσο για την ζωή της από εκείνη τη μέρα:
«Η ζωή σου δίνει δύο επιλογές όταν σου τύχει μια τραγωδία: Να σταματήσεις ή να προχωρήσεις. Έχω έναν σύζυγο και ένα άλλο παιδί να αγαπώ και να φροντίζω. Θα πρέπει να προχωρήσω, για χάρη τους, όχι για μένα».