Ελέγχθηκε για κάθε πιθανή ασθένεια που μπορούσαν να σκεφτούν, αλλά δυστυχώς όλες οι εξετάσεις ήταν αρνητικές χωρίς μια ικανοποιητική απάντηση ως προς το γιατί ο Martin είχε ξαφνικά αρρωστήσει. Οι μήνες περνούσαν και ο Martin γινόταν όλο και χειρότερα. Σιγά-σιγά έχασε τον έλεγχο των κινήσεών του και τελικά έχασε και τη φωνή του!
Μέχρι που τελικά μία από τις εξετάσεις βγήκε θετική με σαφή ένδειξη ως προς το τι είχε Martin: κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα. Οι γιατροί ήταν απολύτως βέβαιοι ότι αυτό ήταν το τέλος για τον Martin και ενημέρωσαν την οικογένεια να τον πάρουν σπίτι και να του παρέχουν αγάπη και στοργή μέχρι το οριστικό τέλος…
Από τότε ο Μάρτιν είχε πέσει σε κώμα, ώσπου στα 20 του άρχισε να δείχνει σημάδια βελτίωσης: ήταν σε θέση να σφίξει το χέρι του και ακόμη να κρατήσει το σώμα του σε καθιστή θέση στην αναπηρική του καρέκλα. Καθώς η μητέρα του είχε εγκαταλείψει την εργασία της για να μπορεί να τον φροντίζει, ο Martin μας περιγράφει πώς ήταν για τα 8 από αυτά τα 12 χρόνια που ήταν εντελώς αόρατος στη σφαίρα της ζωής.
Ήμουν εκεί, όχι από την αρχή, αλλά περίπου δύο χρόνια αφότου είχα μείνει φυτό, άρχισα να ξυπνάω. Υποθέτω ότι ένας καλός τρόπος για να το περιγράψω είναι σαν να ζούσα σε μία μη εστιασμένη εικόνα της πραγματικότητας. Στην αρχή δεν μπορείς να καταλάβεις τι είναι αυτό που βλέπεις, αλλά σιγά-σιγά τα καταφέρνεις να εστιάσεις έως ότου όλα ξεκαθαρίζουν. Κοίταζα το χέρι μου, προσπαθώντας να το κουνήσω. Κάθε κομμάτι του εαυτού μου είχε συμπυκνωθεί σε εκείνη την στιγμή. Όλοι είχαν συνηθίσει την «απουσία» μου που δεν προσέξαν καν την παρουσία μου. Η σκληρή πραγματικότητα που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν πως κατά πάσα πιθανότητα θα περνούσα το υπόλοιπο της ζωής μου έτσι: εντελώς μόνος.
Ο Martin έχει δημιουργήσει ένα εντελώς νέο μέλλον για τον εαυτό του με τη νέα φίλη του, έστησε τη δική του επιχείρηση και σύντομα θα πάρει το πτυχίο του. Αν θέλετε να διαβάσετε την πλήρη ιστορία του ρίξτε μια ματιά στο βιβλίο που έγραψε ο ίδιος, Ghost Boy.
