Ήταν γεμάτα χαρά και καλοσύνη. Στο ίδιο δάσος όμως ζούσε και ο Δρακουμέλ, ένας φοβερός μάγος«Ω! πόσο σας μισώ απαίσια στρουμφάκια! Μια μέρα θα θα πέσετε στα χέρια μου και τότε, αλίμονό σας!».
Αν ήσουν παιδί τη δεκαετία του 80 και του 90, λογικά περνούσες ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση τα πρωινά του Σαββατοκύριακου παρακολουθώντας «Στρουμφάκια». Αυτά τα αλλόκοτα μπλε πλάσματα με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που ζούσαν στα μανιτάρια του Στρουμφοχωριού και τραγουδούσαν ρυθμικά το Λα λα λα λα λα λα.. ή το Μην με ξυπνάς απ’ τις 6. Μάλλον θα είχες ταυτιστεί και με κάποιον ήρωα όπως ο Προκόπης (για τα αγόρια) και η Στρουμφίτα (μονόδρομος για τα κορίτσια).
Δημιούργημα του Βέλγου σκιτσογράφου Peyo, τα Στρουμφάκια έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στο χαρτί στις 23 Οκτωβρίου 1958 με την ιστορία «La Flûte à six schtroumpfs». Ο άνθρωπος που πρώτος μας σύστησε τα Στρουμφάκια ήταν ο Charles Depuis, ένας πρωτοπόρος Βέλγος εκδότης, ο οποίος δημιούργησε το κόμικ «Le Journal de Spirou» το 1938. Ο πατέρας του Jean Depuis, ο ιδρυτής του εκδοτικού οίκου Depuis, αισθάνθηκε ότι το Βέλγιο χρειάζεται κάτι για να ανταγωνιστεί τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό της Αμερικής και του Disney και έτσι γεννήθηκε το Spirou. Αρχικά το περιοδικό περιείχε εκτός από τα δικά του δημιουργήματα και ιστορίες από αμερικανικά δημοφιλή κόμικ, κάτι που ενόχλησε τους Ναζί κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο και το απαγόρευσαν.
Ωστόσο το Spirou, επανέκαμψε την μεταπολεμική εποχή και ήταν μαζί με τον Τεν-Τεν, τα δύο κόμικ που κυριάρχησαν. Το κόμικ του Dupuis έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και του ’50 και το 1958, τα Στρουμφ έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους στο περιοδικό Spirou, ως μέρος μιας ήδη δημοφιλούς ιστορίας, του «Johan και Peewit». Δημιουργός των Στρουμφ ήταν ο εικονογράφος Pierre «Peyo» Culliford. Απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες ο οποίος εργαζόταν στο Spirou από το 1952.
Τα Στρουμφάκια, κέρδισαν καθολική αποδοχή και ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους, είχαν πλέον τις δικές τους ιστορίες, ανεξάρτητα από το «Johan και Peewit». Ταυτόχρονα ο Dupuis ξεκίνησε την παραγωγή μικρών φιγούρων από PVC. Το 1965 έπαιξε στη βελγική τηλεόραση η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Οι περιπέτειες των Σ��ρουμφ». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Dupuis άρχισε να εκδίδει τόμους με τις ιστορίες που δημοσιεύονταν στο Spirou. O πρώτος τόμος των Στρουμφ κυκλοφόρησε το 1963 με το όνομα «Τα μαύρα Στρουμφάκια» και στις ΗΠΑ ο τίτλος άλλαξε σε «Μωβ Στρουμφάκια» αφού το κόμικ θεωρήθηκε ρατσιστικό. Ο Peyo εμπνεύστηκε τους χαρακτήρες από τα trolls της σκανδιναβικής λαογραφίας.
Σε αυτά τα παραδοσιακά παραμύθια, τα trolls είναι συνήθως ανόητα με αργά αντανακλαστικά. Ωστόσο, τα Στρουμφάκια αν και έμοιαζαν εξωτερικά, δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά. Όταν ο ίδιος περιέγραψε τη Στρουμφίτα – του μόνου θηλυκού χαρακτήρα – είπε: «Είναι σαγηνευτική, χρησιμοποιεί την πονηριά και όχι δύναμη για να πάρει αυτό που θέλει». Το 1976 η ταινία κινουμένων σχεδίων «Tα Στρουμφάκια και ο Μαγικός Αυλός» κυκλοφόρησε στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Από το 1981 μέχρι το 1989 έγινε σειρά κινουμένων σχεδίων από την Hanna-Barbera με τον Peyo σε εποπτικό ρόλο. Προβάλλονταν τα πρωινά του Σαββάτου στο NBC και οδήγησε σε μια Στρουμφομανία που σάρωσε όλη την Αμερική.
Η ταινία κινουμένων σχεδίων «Οι περιπέτειες των Στρουμφ» μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1983 και έκανε το μεγαλύτερο τζίρο που έγινε από ταινία εκτός Disney, όταν προβλήθηκε στις αμερικανικές κινηματογραφικές αίθουσες.
Τα πιο γνωστά Στρουμφάκια είναι:
1. Μπαμπαστρούμφ
2. Στρουμφίτα
3. Σπιρτούλης
4. Προκόπης
5. Ξεφτέρης
6. Χαχανούλης
7. Γκρινιάρης
8. Χουζούρης
9. Κοιμήσης
10. Λιχούδης
11. Σκουντούφλης
12. Μελένιος
13. Ντορεμί
14. Μουσούδης
15. Λουλούκος
16. Μουτζούρης
17. Μπιμπίκος
18. Μπιζέλης
