Αυτό, αν συνδυαστεί με το γεγονός πλέον της έκθεσης της πυροσβεστικής, ότι οδηγός ήταν ο Παντελίδης και με την έκθεση της τροχαίας Ελληνικού, που θα λέει ότι οδηγός ήταν ο Παντελής, τα πράγματα αλλάζουν 100%…
Τί αλλάζει;
Μα τα πάντα και αυτό φοβάται η οικογένεια Παντελίδη. Πρώτα από όλα, αν τελικά αποδειχθεί από την δικαιοσύνη, ότι ο Παντελής εν γνώση του ότι ήταν μεθυσμένος, παρ’ όλα αυτά ανέβηκε στο αυτοκίνητο βάζοντας μέσα 2 αθώα κορίτσια, μιλάμε πλέον για ενέργειες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μέχρι και εγκληματικές. Ολα αυτά φυσικά μονο και όταν δούμε τις τοξικολογικές εξετάσεις και όταν έρθει στο φως το σύνολο της δικογραφίας. Και πάντα πρέπει να διατηρούμε επιφυλάξεις γιατί μόνο η δικαιοσύνη μπορεί να αποφανθεί για το σύνολο της υποθέσεις που θα τραβήξει σε μάκρος. Το ρεπορτάζ που γίνεται, είναι με τα μέχρι τώρα ευρήματα της έρευνας, όπως διαρρέουν από όλες τις πλευρές.
Η οικογένεια λοιπόν έχει τώρα να αντιμετωπίσει 2 θέματα:
1. Την υστεροφημία του παιδιού τους, αν αποδειχθεί ότι ήταν οδηγός, μεθυσμένος και χωρίς ζώνη ασφαλείας, η εικόνα που εχει ο κόσμος θα αρχίσει να αλλάζει. Δεν είναι εύκολο να πεισθεί κανείς, όσο και να λατρεύει τον Παντελή, ότι είναι σωστό να οδηγάς σε κατάσταση απόλυτης μέθης, με 2 άλλα άτομα στο αυτοκίνητο και με κίνδυνο όχι μόνο για εσένα και τους συνεπιβάτες σου, άλλα και για άλλα αυτοκίνητα ή πεζούς που μπορεί να βρίσκοντας στο σημείο εκείνη την στιγμή! Για φανταστείτε μια μετωπική του θηριώδους jeep με άλλο αυτοκίνητο και με 130 ή 150 χιλιόμετρα;
2. Το θέμα των αποζημιώσεων. Τί θα συμβεί αν αποδειχθούν όλα τα παραπάνω; Η ασφαλιστική (που δεν έχουμε μάθει πια είναι), θα είναι υποχρεωμένη να αποζημιώσει τα θύματα που βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητο και στην συνέχεια θα στραφεί εναντίον του οδηγού ή της οικογένειας του…Μάλιστα υπάρχει προηγούμενο δικαστικής απόφασης του Αρείου Πάγου, που περιγράφει ακριβώς και φωτογραφικά το περιστατικό.
Διαβάστε το κείμενο του δικηγόρου Χρήστου Ηλιόπουλου για να κατανοήσετε, σε ποσο δύσκολη θέση είναι η οικογένεια Παντελίδη. Γι’ αυτό και γίνεται τρομερή προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν ήταν οδηγός ο Παντελής….
«Υπάρχουν ωστόσο κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις, κατά τις οποίες η ασφαλιστική εταιρεία θα καλύψει βεβαίως τις ζημιές των τρίτων, αλλά ακολούθως θα στραφεί κατά του ασφαλισμένου της για να του ζητήσει να της καταβάλει όσα η ασφαλιστική υποχρεώθηκε να καταβάλει για αποκατάσταση ζημιών των τρίτων.
Μία από τις περιπτώσεις αυτές που συνήθως προβλέπονται από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που συνάπτουν ασφαλιστική εταιρεία και ασφαλιζόμενος οδηγός, είναι όταν ο οδηγός προκαλέσει ατύχημα σε κατάσταση μέθης. Εάν αποδειχθεί αυτό, τότε ό,τι η ασφαλιστική εταιρεία υποχρεωθεί να καταβάλει στους ζημιωθέντες από το ατύχημα, δικαιούται να το αξιώσει από τον ασφαλισμένο της, που προκάλεσε το ατύχημα λόγω μέθης του.
Κατά την υπ΄αριθ. 128/2010 απόφαση του Αρείου Πάγου η μέθοδος της αιμοληψίας για την εξακρίβωση της χρήσεως οινοπνεύματος από οδηγό κατά την οδήγηση οχήματος δεν είναι αποκλειστική στη δίκη μεταξύ ασφαλιστή και ασφαλισμένου, που έχει ως αντικείμενο την διαπίστωση της υποχρεώσεως του ασφαλισμένου να καταβάλει στον ασφαλιστή κάθε ποσό που ο τελευταίος θα υποχρεωθεί να καταβάλει στον παθόντα τρίτο.
Η διαπίστωση της μέθης μπορεί να στηριχθεί και σε άλλα αποδεικτικά μέσα, όπως καταθέσεις μαρτύρων, σοβαρή παραβατική οδηγική συμπεριφορά και άλλες ενδείξεις. Στην εν λόγω δίκη το Εφετείο εδέχθη και ο Άρειος Πάγος επεκύρωσε ότι ο οδηγός του ζημιογόνου αυτοκινήτου κατά τον χρόνο του ατυχήματος τελούσε σε κατάσταση μέθης, δεδομένου ότι ανιχνεύθηκε στο αίμα του αλκοόλ 0,77 γραμμάρια, αλλά και από άλλα συμπτώματα, όπως επειδή οδηγούσε με ταχύτητα ανώτερη εκείνης που επέτρεπαν οι συνθήκες της οδού (στροφή – νύκτα), όπως προκύπτει και από την σφοδρότητα της σύγκρουσης και από το ότι δεν κατόρθωσε να συγκρατήσει το όχημά του στο ρεύμα πορείας του.
Επομένως, ο Άρειος Πάγος εδέχθη το αίτημα της ασφαλιστικής εταιρείας για την διαπίστωση της μέθης του ασφαλισμένου της κατά τον χρόνο του ατυχήματος, πράγμα που οδηγεί στην υποχρέωση του ασφαλισμένου να αποδώσει στην ασφαλιστική του όσα χρήματα η ασφαλιστική κατέβαλε ως αποζημίωση στους τρίτους ζημιωθέντες.
Αν αναλογισθεί κανείς ότι οι προκληθείσες ζημίες μπορεί να είναι μεγάλες και παντός είδους (από αποκατάσταση υλικών ζημιών, απωλεσθέντων εισοδημάτων μέχρι ηθική βλάβη για τραυματισμό ή ψυχική οδύνη για θάνατο) και η αποζημίωση που κατέβαλε η ασφαλιστική μπορεί να ανέλθει σε πολύ υψηλά ποσά, γίνεται αντιληπτό ότι ο σε κατάσταση μέθης ασφαλισμένος οδηγός μπορεί να κληθεί να αποζημιώσει την ασφαλιστική του με τα αντίστοιχα μεγάλα ποσά, που είτε μπορεί να μην διαθέτει καν, είτε να του προκαλέσουν οικονομική καταστροφή με απώλεια των περισσοτέρων ή και όλων των περιουσιακών του στοιχείων.»
