«Σύντομα θα έχω χαθεί για πάντα, αλλά δεν με πειράζει, αρκεί κάποιος να διαβάσει αυτό το γράμμα.
Είμαι μόλις 24, αλλά έχω ήδη διαλέξει την τελευταία μου γραβάτα. Είναι η γραβάτα που θα φοράω στην κηδεία μου, λίγους μήνες από τώρα. Μπορεί να μην ταιριάζει με το κουστούμι, αλλά είναι τέλεια για την περίσταση.
Η διάγνωση του καρκίνου έγινε πολύ αργά και δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσα να κάνω, αλλά συνειδητοποίησα πως το πιο σημαντικό πράγμα στο θάνατο είναι να σιγουρέψεις πως ο κόσμος που αφήνεις πίσω σου έγινε λίγο καλύτερος με τη βοήθειά σου.
Ο τρόπος που έχω ζήσει τη ζωή μου μέχρι τώρα, η ύπαρξή μου, δεν θα μετράει, γιατί δεν έκανα κάτι που να έχει κάποιο αντίκτυπο.
Πριν, υπήρχαν πολλά πράγματα στο μυαλό μου. Όταν έμαθα όμως πόσο χρόνο είχα, όλα έγιναν ξεκάθαρα. Γι’αυτό γράφω αυτό το γράμμα για ένα εγωιστικό λόγο. Θέλω να δώσω νόημα στη ζωή μου μοιράζοντας μαζί σας αυτό που κατάλαβα:
Μην χαλάτε το χρόνο σας σε κάτι που δεν σας αρέσει. Είναι λογικό να μην γίνεται ποτέ επιτυχημένος σε κάτι που δεν σας αρέσει. Η υπομονή, το πάθος και η αφοσίωση έρχονται φυσικά όταν κάνετε κάτι που αγαπάτε.
Είναι χαζό να φοβάστε τη γνώμη των άλλων. Ο φόβος μας κάνει αδύναμους και μας παραλύει. Εάν τον αφήσετε, θα μεγαλώσει μέχρι που δεν θα έχει μείνει τίποτα από τον πραγματικό εαυτό σας. Να ακούτε το ένστικτό σας. Κάποιοι μπορεί να σας πουν τρελούς, αλλά κάποιοι μπορεί ακόμα και να νομίζουν πως είστε ένας θρύλος.
Πάρτε τον έλεγχο της ζωής σας. Να παίρνετε την ευθύνη για ότι σας συμβαίνει. Περιορίστε τις κακές συνήθειες και προσπαθήστε να ζείτε μία υγιή ζωή. Βρείτε ένα άθλημα που να σας κάνει χαρούμενους και πάνω από όλα μην χρονοτριβείτε. Αφήστε τη ζωή σας να σχηματιστεί από αποφάσεις που πήρατε, όχι από αυτές που δεν πήρατε ποτέ.
Να εκτιμάτε τους ανθρώπους γύρω σας. Οι φίλοι και οι συγγενείς θα είναι πάντα μία πηγή δύναμης και αγάπης. Γι’αυτό να μην τους θεωρείτε δεδομένους. Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσω τα συναισθήματά μου για αυτές τις απλές συνειδητοποιήσεις, αλλά ελπίζω να ακούσετε κάποιον που έχει βιώσει το πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος.
Δεν είμαι αναστατωμένος, γιατί καταλαβαίνω πως πρέπει να δώσω νόημα στις τελευταίες μου μέρες. Στενοχωριέμαι μόνο που δεν θα έχω την ευκαιρία να δω το μέλλον.
Νοιαζόμαστε τόσο πολύ για το σώμα μας μέχρι το θάνατο, που δεν βλέπουμε πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κουτί – ένα δοχείο της προσωπικότητάς μας, των σκέψεων, των πεποιθήσεων και των προθέσεών μας στον κόσμο.
Εάν δεν υπάρχει κάτι μέσα στο κουτί που να μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, δεν έχει και αξία αν απλά εξαφανιστεί.
Πιστεύω πως όλοι έχουμε προοπτικές, αλλά επίσης θέλει πολύ κουράγιο για να το συνειδητοποιήσουμε. Μπορείτε να συνεχίσετε να χάνετε ώρες και μέρες. Ή μπορείτε να πολεμήσετε γι’αυτό που πιστεύετε και να γράψετε την ιστορία της ζωής σας. Ελπίζω να πάρετε τη σωστή απόφαση.
Αφήστε το αποτύπωμά σας στον κόσμο. Να ζήσετε μία ζωή με νόημα, ότι και αν σημαίνει αυτό για σας. Πηγαίνετε προς το μέρος που όλα είναι πιθανά. Δεν θα είμαστε εδώ για πάντα. Η ζωή μας είναι μικρή, οπότε ζήστε την με πάθος. Κάντε την ενδιαφέρουσα. Κάντε την να αξίζει!
Σας ευχαριστώ!»
