Όλοι, λίγο-πολύ…
1) Έχουμε δει με την άκρη του ματιού ένα φύκι, μια σακούλα, ένα «τίποτα» και το περάσαμε για τσούχτρα, βγάζοντας μίνι-κραυγή.
2) Έχουμε προσπαθήσει να βρούμε εκείνη τη στάση στην ξαπλώστρα που κρύβει όσο το δυνατόν περισσότερη κοιλιά γίνεται, τοποθετώντας πάνω της το βιβλίο, το περιοδικό, τα χέρια μας κλπ, είτε για να βγούμε σέλφι είτε γιατί «μπανίσαμε» κάτι ενδιαφέρον στη διπλανή σαιζλόνγκ.
3) Έχουμε καταραστεί αυτούς που παίζουν ρακέτες και μας στέλνουν το μπαλάκι.
…Και
4) Έχουμε υπάρξει αυτοί που έπαιζαν ρακέτες και πέταξαν το μπαλάκι.
5) Έχουμε περπατήσει σε καυτά και μυτερά βότσαλα για να φτάσουμε στο νερό, προσπαθώντας να το παίξουμε άνετοι, αλλά μέσα μας αισθανόμαστε σαν αναστενάρηδες έτοιμοι να αναφλεχθούν.
6) Έχουμε διστάσει να βουτήξουμε «με τη μία» στο νερό, με αποτέλεσμα να το σκεφτόμαστε κανένα δεκάλεπτο, παριστάνοντας πως ατενίζουμε τον γαλανό ορίζοντα, μέχρι να το πάρουμε απόφαση και να μπούμε δειλά-δειλά στην παγωμένη θάλασσα.
7) Έχουμε αποφασίσει ότι «σήμερα δεν βρέχουμε μαλλιά», αλλά ο ενοχλητικός ξάδερφος, ο φίλος, ο άγνωστος που παίζει φρίσμπι παραδίπλα μας έχει κάνει μούσκεμα, ρισκάροντας να βρει το κουφάρι του στο βυθό.
8) Έχουμε επιχειρήσει να θάψουμε έναν φίλο μας ή τον εαυτό μας ολόκληρο μέσα στην άμμο, γιατί για κάποιο λόγο νομίζαμε ότι έχει πλάκα.
9) Έχουμε σκεφτεί ότι αν δεν βάλουμε αντηλιακό θα μαυρίσουμε πιο γρήγορα. Επόμενο πλάνο: Το πρόσωπο και η πλάτη μας με γιαουρτάκι, πίσω στο δωμάτιο.
10) Έχουμε κυνηγήσει ομπρέλα που έφυγε από τον αέρα πηγαίνοντας καρφί προς τη θάλασσα/τα βράχια/την κοιλιά το διπλανού.
11) Έχουμε προσπαθήσει να ισορροπήσουμε πάνω στο στρώμα θαλάσσης.
12) Έχουμε κατεβάσει ελαφρώς (ή… βαρέως) το μαγιό για να μαυρίσουμε και κάτω από το λάστιχο – τακτική που δεν είχε ποτέ, μα ποτέ, αποτέλεσμα.
13) Έχουμε κουλουριαστεί στο μικρό κομμάτι σκιάς που βρήκαμε, αφού βγήκαμε από τη θάλασσα, για να μην χρειαστεί να ξαναβάλουμε αντηλιακό.
14) Έχουμε επιχειρήσει εντυπωσιακό μακροβούτι με τη βοήθεια φίλων ή από ψηλό βράχο, αλλά πέσαμε με την κοιλιά ή την πλάτη στην επιφάνεια του νερού, με ένα τόσο ηχηρό «πλαφ» που θα ευχόμασταν να μην ξαναβγούμε απ’ το νερό για να γλιτώσουμε τα βλέμματα οίκτου.
ΥΓ: Δεν έχουμε κατουρήσει στη θάλασσα, δεν έχουμε κατουρήσει στη θάλασσα, δεν έχουμε κατουρήσει στη θάλασσα.
