«Πέρασα μια καταθλιπτική φάση στην εφηβεία μου, με την αντίληψη για τον εαυτό μου να φτάνει σε χαμηλά επίπεδα. Ηθελα απλά να εξαφανιστώ», αναφέρει η Amalie και συνεχίζει:
«Δεν το έκανα για να γίνω μοντέλο, ήταν ένας τρόπος για να αντιμετωπίσω την κατάσταση».
«Είχα παράξενους κανόνες, τι επέτρεπα στον εαυτό μου να φάει, πότε ακόμα και τι κουτάλι θα χρησιμοποιεί. Ετσι, αισθανόμουν πως είχα τον έλεγχο, ενώ στην πραγματικότητα τον είχα χάσει», προσθέτει.
Η Amalie δεν αποκαλύπτει το βάρος της γιατί πιστεύει πως έτσι θα βοηθήσει τους υπόλοιπους πάσχοντες.
Οπως λέει, η διατροφική διαταραχή δεν ήθελε να είναι η ταυτότητά της. «Δεν θέλω να είναι το κορίτσι με την ανορεξία», δηλώνει, τονίζοντας πως τότε ένιωθε κουρασμένη και άρρωστη.
Από το 2014, το βάρος έχει επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα, χωρίς να υποτροπιάζει, αν και χρειάζεται να ανακτήσει και την διανοητική της δύναμη.
«Διάβασα και εκπαιδεύτηκα επάνω στο θέμα των διατροφικών διαταραχών, τόσο για τις σωματικές όσο και για τις ψυχικές επιπτώσεις που έχουν. Ηρθα σε επαφή με άλλους και συνθέσαμε ένα παζλ», αναφέρει.
Από τότε έχει δημιουργήσει ένα δικό της blog στο οποίο δίνει συμβουλές και προβάλλει υγιείς εικόνες και μηνύματα που «πολεμούν» την ανορεξία. Μέσα από την δική της ιστορία προσπαθεί να δώσει ώθηση σε άλους ανθρώπους να κάνουν αυτό που κατάφερε εκείνη, να βγουν ζωντανοί.
