«Το θέατρο προέκυψε στην εφηβεία μου, όταν με είχαν διώξει από τα δημόσια σχολεία της Ελλάδας επειδή σε μία διαδήλωση με την ΕΟΚΑ χαστούκισα έναν αστυφύλακα, που τον έβλεπα να δέρνει άλλα απιδιά και έπρεπε να πάω να φοιτήσω σε ιδιωτικό σχολείο. Για να βρω τα χρήματα για τα δίδακτρα αποφάσισα να γίνω κομπάρσα και ο δρόμος με έφερε στο θέατρο της κυρίας Κατερίνας, που τελικά ήταν η καλή μου νεράιδα. Της χρωστάω όλη μου την ύπαρξη.»
Δηλαδή τι έκανε για σένα η κυρία Κατερίνα;
«Πήρα το γάιδαρο του πατέρα μου και πήγα και τη βρήκα στη Χέυδεν, στο θέατρο της. Μπαίνω μέσα και τη βλέπω να παίζει στη σκηνή. Εγώ τότε δεν είχα ξαναδεί θέατρο κι έπαθα σοκ που είδα ανθρώπους να μιλάνε στη σκηνή ενώ κόσμος από κάτω τους κοίταζε. Στο διάλειμμα πηγαίνω στο καμαρίνι της για να της πω τον πόνο μου: να με πάρει κομπάρσα για να έχω να πληρώνω τα δίδακτρα μου. Μόλις με είδε να μπουκάρω μέσα, άγνωστη κι απρόσκλητη, φοβήθηκε πολύ και άρχισε να φωνάζει «μια τρελή, μια τρελή».
Της εξηγώ τι θέλω και η γυναίκα, όταν έμαθε ότι δουλεύω σε μανάβικο και είχα τον γάιδαρο μου απ' έξω... παρκαρισμένο, συγκινήθηκε πολύ. Μου έδωσε να λέω μία ατάκα στην παράσταση που έπαιζε τότε με τον Τίτο Βανδή και την Κάκια Αναλυτή, αλλά μια ηθοποιός, η Θεανώ Ιωαννίδου, με κατήγγειλε ότι δεν έχω άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού. Έτσι σταμάτησα να παίζω και προκειμένου να μη χάσω τα χρήματα που μου έδινε, ζήτησα από την κυρία Κατερίνα να γίνω παραδουλεύτρα της. Μου λέει «όχι παιδί μου, θα σε στείλω εγώ στο σχολείο και σε δραματική σχολή, είσαι εξαιρετικό ταλέντο». Από εκείνη τη στιγμή έγινα το παιδί της που δεν έκανε ποτέ. Με τη βοήθεια της πήγαμε σε ένα μεγαλύτερο σπίτι και στον πατέρα μου νοίκιασε ένα μανάβικο πίσω από το «Κάραβελ»«. Από τη χαρά μου προχωρούσα στο δρόμο και φώναζα «η κυρία Κατερίνα μας νοίκιασε σπίτι κι έχουμε μπάνιο μες στο σπίτι». Με έβαλε να σπουδάσω ηθοποιός στη σχολή του Ροντήρη και πήγαινα μαζί της στο Παρίσι για να μου αγοράσει ρούχα.» είπε η ηθοποιός σε καθημερινή εφημερίδα.
