Σαν χθες θυμάμαι την μέρα που πήγα να γνωρίσω τους γονείς του Θανάση...
Δεν τα είχαμε καιρό άλλα το πηγαίναμε πολύ γρήγορα σχετικά. Ο μπαμπάς του ήταν λες και έβλεπα τον Θανάση 30 χρόνια μετά…
Η μαμά του πάλι ήταν πολύ ηπίων τόνων. Με συμπαθούσαν και οι δυο πολύ. Ειδικά ο μπαμπάς του ο κύριος Μανόλης ήταν πολύ κάλος. Λες και γνωριζομασταν χρόνια. Μετά από 5 μήνες με τον Θαναση αποφασίσαμε να πάω να μείνω μαζί τους.
Είχαν πολύ μεγάλο σπίτι και στην ουσία θα ήταν σαν να μέναμε μόνοι για να μην χαλούσαμε και λεφτά στα ενοίκια.
Το δέχτηκα. Άλλωστε με τους δικούς του τα πήγαινα πολύ καλά και με αγαπούσαν. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε την συγκατοίκηση μας.
Ενα πρωι θυμάμαι ο Θανάσης έλειπε στην δουλειά και εγω κοιμόμουν ακόμα. Ένιωσα ένα χέρι πάνω στον ώμο μου να με σκουντάει "ξυπνα κοριτσι μου τηλεφωνησε ο Θανάσης και σε ψάχνει". Ήταν ο κυριος Μανωλης. Ήμουν ξεσκέπαστη και το βλέμμα του ήταν πάνω μου.
"Έτσι εξηγείται γιατί έχει τρελαθεί ο γιος μου. Σήκω σιγά σιγά" (μου είπε προκλητικά με όλο υπονοούμενο) και έφυγε.
Τα είχα χάσει. Δεν το πίστευα αυτό που είχε συμβεί. Μολις ειχα φτιάξει τον πεθερο μου.
Ο Θανασης ηθελε να παμε για φαγητο το μεσημερι εξω. Ήθελε να μου πει κατι σημαντικο ειπε. Το βραδυ που ειχαμε κατσει ολοι μαζι οικογενιακα ανακοινωσε στους δικους του ότι αποφασισαμε να παντρευτουμε. Μου ειχε κανει προταση γαμου όταν πηγαμε για φαγητο και φυσικα του ειχα απαντησει ναι. "μηπως είναι πολυ νωρις για κατι τετοιο;" ειπε ο πατερας του.
Ο Θανάσης πάλι ηταν αποφασισμενος. Καταλάβαμε ολοι φυσικά πως στον κυριο Μανωλη δεν αρεσε η ιδεα καθολου. Το επομενο διαστημα η σημπεριφορα του ειχε αλλαξει πολύ απεναντι μου. Μα γιατι αναρωτιομουν δεν ειχα κανει τιποτα. Ενα μηνα σχεδον μετα από εκεινο το μεσημερι με το που εφυγε ο Θανασης για την δουλεια τρυπωσε στο δωματιο μας…
"σας ακουω πολλες φορες που το κανετε.." μου ψιθυρισε.
"Δεν είναι σωστο να ειστε εδώ νιωθω αβολα δεν θα αρεσε στον Θαναση" του ειπα!
Μου τραβηξε το σεντονι και εβαλε το χερι του... μετά έγινε αυτό που δεν έπρεπε να γίνει.
Σηκωθηκε, ντυθηκε και μου ειπε..."Εμεις θα τα ξαναπουμε συντομα. Ησουν το καλυτερο κοριτσι σημερα…"
Όταν γυρισε ο Θανασης με βρηκε ακομα στο κρεβατι. Γδυθηκε και ξαπλωσε διπλα μου…και που να ηξερε ότι πριν λιγες ωρες το είχα κάνει με τον πατερα του.
Το μεσημερι φαγαμε μαζι. Το ιδιο σκηνικο παιζοταν… τον ετρωγα από τον μπαμπα του όταν ελειπε ο Θανασης και όταν γυριζε το έκανα μαζι του…
Εχουν περάσει 4 χρονιά από τότε! Mε τον Θανάση δεν είμαι πλέον μαζί. Του είπα πως δεν μπορούσαμε να παντρευτούμε γιατί ένιωθα πως δεν ήμουν έτοιμη, άλλωστε δεν μπορούσε να γίνει και αλλιώς έτσι όπως είχαν γίνει τα πράγματα και γύρισα στο πατρικό μου. Kανεις δεν έμαθε ποτέ τίποτα.
Δεν τα είχαμε καιρό άλλα το πηγαίναμε πολύ γρήγορα σχετικά. Ο μπαμπάς του ήταν λες και έβλεπα τον Θανάση 30 χρόνια μετά…
Η μαμά του πάλι ήταν πολύ ηπίων τόνων. Με συμπαθούσαν και οι δυο πολύ. Ειδικά ο μπαμπάς του ο κύριος Μανόλης ήταν πολύ κάλος. Λες και γνωριζομασταν χρόνια. Μετά από 5 μήνες με τον Θαναση αποφασίσαμε να πάω να μείνω μαζί τους.
Είχαν πολύ μεγάλο σπίτι και στην ουσία θα ήταν σαν να μέναμε μόνοι για να μην χαλούσαμε και λεφτά στα ενοίκια.
Το δέχτηκα. Άλλωστε με τους δικούς του τα πήγαινα πολύ καλά και με αγαπούσαν. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε την συγκατοίκηση μας.
Ενα πρωι θυμάμαι ο Θανάσης έλειπε στην δουλειά και εγω κοιμόμουν ακόμα. Ένιωσα ένα χέρι πάνω στον ώμο μου να με σκουντάει "ξυπνα κοριτσι μου τηλεφωνησε ο Θανάσης και σε ψάχνει". Ήταν ο κυριος Μανωλης. Ήμουν ξεσκέπαστη και το βλέμμα του ήταν πάνω μου.
"Έτσι εξηγείται γιατί έχει τρελαθεί ο γιος μου. Σήκω σιγά σιγά" (μου είπε προκλητικά με όλο υπονοούμενο) και έφυγε.
Τα είχα χάσει. Δεν το πίστευα αυτό που είχε συμβεί. Μολις ειχα φτιάξει τον πεθερο μου.
Ο Θανασης ηθελε να παμε για φαγητο το μεσημερι εξω. Ήθελε να μου πει κατι σημαντικο ειπε. Το βραδυ που ειχαμε κατσει ολοι μαζι οικογενιακα ανακοινωσε στους δικους του ότι αποφασισαμε να παντρευτουμε. Μου ειχε κανει προταση γαμου όταν πηγαμε για φαγητο και φυσικα του ειχα απαντησει ναι. "μηπως είναι πολυ νωρις για κατι τετοιο;" ειπε ο πατερας του.
Ο Θανάσης πάλι ηταν αποφασισμενος. Καταλάβαμε ολοι φυσικά πως στον κυριο Μανωλη δεν αρεσε η ιδεα καθολου. Το επομενο διαστημα η σημπεριφορα του ειχε αλλαξει πολύ απεναντι μου. Μα γιατι αναρωτιομουν δεν ειχα κανει τιποτα. Ενα μηνα σχεδον μετα από εκεινο το μεσημερι με το που εφυγε ο Θανασης για την δουλεια τρυπωσε στο δωματιο μας…
"σας ακουω πολλες φορες που το κανετε.." μου ψιθυρισε.
"Δεν είναι σωστο να ειστε εδώ νιωθω αβολα δεν θα αρεσε στον Θαναση" του ειπα!
Μου τραβηξε το σεντονι και εβαλε το χερι του... μετά έγινε αυτό που δεν έπρεπε να γίνει.
Σηκωθηκε, ντυθηκε και μου ειπε..."Εμεις θα τα ξαναπουμε συντομα. Ησουν το καλυτερο κοριτσι σημερα…"
Όταν γυρισε ο Θανασης με βρηκε ακομα στο κρεβατι. Γδυθηκε και ξαπλωσε διπλα μου…και που να ηξερε ότι πριν λιγες ωρες το είχα κάνει με τον πατερα του.
Το μεσημερι φαγαμε μαζι. Το ιδιο σκηνικο παιζοταν… τον ετρωγα από τον μπαμπα του όταν ελειπε ο Θανασης και όταν γυριζε το έκανα μαζι του…
Εχουν περάσει 4 χρονιά από τότε! Mε τον Θανάση δεν είμαι πλέον μαζί. Του είπα πως δεν μπορούσαμε να παντρευτούμε γιατί ένιωθα πως δεν ήμουν έτοιμη, άλλωστε δεν μπορούσε να γίνει και αλλιώς έτσι όπως είχαν γίνει τα πράγματα και γύρισα στο πατρικό μου. Kανεις δεν έμαθε ποτέ τίποτα.