Οι άνθρωποι αυτοί πάσχουν , δίχως να το γνωρίζουν, από… τρυποφοβία.
Ο όρος τρυποφοβία δηλώνει τον παθολογικό φόβο, την αηδία, την αποστροφή και τον αποτροπιασμό που νιώθουν ορισμένα άτομα στη θέα τρυπών που βρίσκονται στο δέρμα, στο ξύλο, στο χώμα, στην τροφή, στα φυτά, στα κοράλλια, στη μούχλα, σε ξεραμένα τσόφλια σπόρων, στην κηρήθρα, στο τυρί, στο σαπούνι, αλλά ακόμα και σε φυσαλίδες και πληγές στο δέρμα.
Όπως διευκρινίζεται τα συμπτώματα τρυποφοβίας δεν πυροδοτούνται από όλες οι τρύπες, αλλά κυρίως από τις φυσικά δημιουργημένες, μικρές, κυκλικές και πολύ κοντινά συγκεντρωμένες τρύπες που ενίοτε δεν είναι ξεκάθαρο το περιεχόμενό τους ή είναι κούφιες.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονα και διαπεραστικά ρίγη, ανατριχίλα, τρέμουλο, φαγούρα, αηδία, εφίδρωση, κρίσεις πανικού, ταχυπαλμία, ναυτία ή αίσθηση ότι κάτι περπατάει πάνω στο δέρμα του.
Ωστόσο, η τρυποφοβία δεν έχει γίνει ακόμη ευρέως αποδεκτή ως φοβία, αν και πολλοί είναι εκείνοι που δηλώνουν ότι πάσχουν από αυτή ή ότι, τουλάχιστον, νιώθουν άβολα στην όψη τρυπών, ενώ ψυχολόγοι θεωρούν ότι μερικοί άνθρωποι έχουν τρυποφοβικές τάσεις, δίχως να το συνειδητοποιούν.
Σύμφωνα με τη Wikipedia, η τρυποφοβία καλλιεργείται υποσυνείδητα στον άνθρωπο ως ένστικτο προστασίας από κάποιον επικείμενο κίνδυνο: «Από τις περιορισμένες μελέτες που έχουν γίνει πάνω στο θέμα, εξαιτίας της δυσπιστίας των επιστημόνων για την αυθεντικότητά του, έχει αναφερθεί βάσει μαρτυριών πασχόντων ότι η φοβία μπορεί να προκαλείται από μια υποσυνείδητη ανάμνηση των κινδύνων από τους οποίους έπρεπε να προφυλαχθεί ο προϊστορικός άνθρωπος, όπως επικίνδυνα ή δηλητηριώδη ζώα. Ουσιαστικά, η αβεβαιότητα, η αμηχανία, το άγχος και η ταραχή που δημιουργεί η θέα των τρυπών οφείλεται στην άγνοια του τι υπάρχει μέσα τους, κάτι που ανάγεται στο ανθρώπινο εξελικτικό ένστικτο της προστασίας και σε ένα αντανακλαστικό απομάκρυνσης από αυτές ούτως ώστε να αποφευχθεί πιθανός κίνδυνος».
