Βρήκαν το λιοντάρι σχεδόν πεθαμένο, δεμένο με σκουριασμένες αλυσίδες, στην καρότσα ενός φορτηγού κάποιου περιφερόμενου τσίρκου.
Η Μουφάσα είναι ένα υπερήφανο λιοντάρι των βουνών. Ζει στο Περού, όπου κάποια μέρα όταν ήταν ακόμη μικρή, οι άνθρωποι την εντόπισαν στα δάση του, και κατάφεραν να την αιχμαλωτίσουν.
Από τότε, 20 χρόνια πριν, η Μουφάσα ήταν μέρος ενός περιπλανώμενου τσίρκου. Έκανε το νούμερο της, το οποίο είχε μάθει, ύστερα από πολλά επώδυνα βασανιστήρια, και στη συνέχεια την έδεναν στην καρότσα ενός φορτηγού με σκουριασμένες αλυσίδες, μέχρι την επόμενη μέρα.
Τα χρόνια περνούσαν και το λιοντάρι γερνούσε. Πλέον δεν ήταν τόσο χρήσιμο στο τσίρκο. Τα αφεντικά του άρχισαν να το παρατάνε. Δεν το φρόντιζαν, δεν το πότιζαν δεν το ταΐζανε όπως και όσο θα έπρεπε. Η Μουφάσα έμοιαζε να έχει αποδεχτεί τη μοίρα της και απλά περίμενε στωικά το θάνατο της. Τα άγρια ένστικτα της αν και ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν, ήταν λες και είχαν πέσει σε λήθαργο.
Όμως από καθαρή τύχη, μια ομάδα ακτιβιστών την εντόπισε στη βρώμικη καρότσα του φορτηγού, ξαπλωμένη και δεμένη με τις σκουριασμένες αλυσίδες. Ενημέρωσε τις αρχές και αμέσως διατάχθηκε η Μουσάφα να μεταφερθεί στο κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων.
Για να απελευθερωθεί μάλιστα χρειάστηκε και η επέμβαση της αστυνομίας, αφού οι ιδιοκτήτες του τσίρκου δεν ήθελαν καν να ακούσουν κάτι τέτοιο. Στο κέντρο, ειδικοί κτηνίατροι την περιέθαλψαν και τις πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες. Το λιοντάρι του βουνού αφού ανέκαμψε, και ανέκτησε τις δυνάμεις του, ήρθε η στιγμή έστω και στα γεράματα, να ζήσει ελεύθερο στα δάση του Περού, στο φυσικό του περιβάλλον.
Η Μουφάσα είναι ένα υπερήφανο λιοντάρι των βουνών. Ζει στο Περού, όπου κάποια μέρα όταν ήταν ακόμη μικρή, οι άνθρωποι την εντόπισαν στα δάση του, και κατάφεραν να την αιχμαλωτίσουν.
Από τότε, 20 χρόνια πριν, η Μουφάσα ήταν μέρος ενός περιπλανώμενου τσίρκου. Έκανε το νούμερο της, το οποίο είχε μάθει, ύστερα από πολλά επώδυνα βασανιστήρια, και στη συνέχεια την έδεναν στην καρότσα ενός φορτηγού με σκουριασμένες αλυσίδες, μέχρι την επόμενη μέρα.
Τα χρόνια περνούσαν και το λιοντάρι γερνούσε. Πλέον δεν ήταν τόσο χρήσιμο στο τσίρκο. Τα αφεντικά του άρχισαν να το παρατάνε. Δεν το φρόντιζαν, δεν το πότιζαν δεν το ταΐζανε όπως και όσο θα έπρεπε. Η Μουφάσα έμοιαζε να έχει αποδεχτεί τη μοίρα της και απλά περίμενε στωικά το θάνατο της. Τα άγρια ένστικτα της αν και ποτέ δεν έπαψαν να υπάρχουν, ήταν λες και είχαν πέσει σε λήθαργο.
Όμως από καθαρή τύχη, μια ομάδα ακτιβιστών την εντόπισε στη βρώμικη καρότσα του φορτηγού, ξαπλωμένη και δεμένη με τις σκουριασμένες αλυσίδες. Ενημέρωσε τις αρχές και αμέσως διατάχθηκε η Μουσάφα να μεταφερθεί στο κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων.
Για να απελευθερωθεί μάλιστα χρειάστηκε και η επέμβαση της αστυνομίας, αφού οι ιδιοκτήτες του τσίρκου δεν ήθελαν καν να ακούσουν κάτι τέτοιο. Στο κέντρο, ειδικοί κτηνίατροι την περιέθαλψαν και τις πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες. Το λιοντάρι του βουνού αφού ανέκαμψε, και ανέκτησε τις δυνάμεις του, ήρθε η στιγμή έστω και στα γεράματα, να ζήσει ελεύθερο στα δάση του Περού, στο φυσικό του περιβάλλον.