Πενήντα μέρες χωρίς τον Παντελή Παντελίδη και για την οικογένειά του αυτή η τραγική απώλεια είναι ένα μαχαίρι που κάθε μέρα βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην ψυχή. Στο ΠΡΟΠΟτζίδικο της Νέας Ιωνίας κάθε βράδυ οι συζητήσεις ανάβουν φωτιές. Τα φιλαράκια του Παντελή βρίσκονται εκεί. Εξιστορούν τα όσα έζησαν μαζί του. Κλαίνε και γελάνε μαζί. Πίνουν στη μνήμη του ένα ποτηράκι και ακούν στη διαπασών τα τραγούδια του.
Ο πατέρας του, ο κ. Σταύρος, καθισμένος σε μια γωνία είναι μονίμως χαμένος στις σκέψεις του. Θέλει να μάθει την αλήθεια. Μόνο αυτό ζητάει για να μπορέσει να θρηνήσει τον χαμό του πρωτότοκου γιου του. Τίποτα άλλο δεν τον ενδιαφέρει τώρα. Ούτε το τι θα γίνουν τα τραγούδια του Παντελή για τα οποία γίνεται πολύς λόγος, ενώ βρίσκονται καλά φυλαγμένα σε θυρίδα της οικογένειας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Ράνιας Καρατζαφέρη στο Spirto, μουδιασμένοι οι γονείς αντιμετώπισαν και αυτούς που τους προσέγγισαν λέγοντάς τους πως θέλουν να κάνουν ταινία τη ζωή του Παντελή Παντελίδη. Δεν ακούν τίποτα. Κλείνουν τ’ αφτιά τους…
Ο πατέρας του, ο κ. Σταύρος, καθισμένος σε μια γωνία είναι μονίμως χαμένος στις σκέψεις του. Θέλει να μάθει την αλήθεια. Μόνο αυτό ζητάει για να μπορέσει να θρηνήσει τον χαμό του πρωτότοκου γιου του. Τίποτα άλλο δεν τον ενδιαφέρει τώρα. Ούτε το τι θα γίνουν τα τραγούδια του Παντελή για τα οποία γίνεται πολύς λόγος, ενώ βρίσκονται καλά φυλαγμένα σε θυρίδα της οικογένειας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Ράνιας Καρατζαφέρη στο Spirto, μουδιασμένοι οι γονείς αντιμετώπισαν και αυτούς που τους προσέγγισαν λέγοντάς τους πως θέλουν να κάνουν ταινία τη ζωή του Παντελή Παντελίδη. Δεν ακούν τίποτα. Κλείνουν τ’ αφτιά τους…