Οι Sarah και Ysra Mardini είναι αδερφές, κατάγονται από τη Συρία και τα τελευταία χρόνια ασχολούνται με την κολύμβηση σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Οι δυο τους όμως εκτός από μετάλλια, κουβαλούν και μια βαριά προσωπική ιστορία- όταν αναγκαζόμενες να εγκαταλείψουν τη χώρα, από το κύμα της προσφυγικής ροής βρέθηκαν να χαροπαλεύουν στα κύματα του Αιγαίου. Την ιστορία τους κατέγραψε και μετέδωσε σήμερα το Associated Press.
Πριν δυο μήνες, η Sarah και η Ysra επιβιβάστηκαν σε μια βάρκα, από αυτές που περνούν πρόσφυγες από τα μικρασιατικά παράλια στη Λέσβο, σε μια προσπάθεια να φύγουν από τη Συρία, όπως χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Από το Λίβανο, έφτασαν στην Τουρκία, όπου ως είθισται, πλήρωσαν λαθρεμπόρους για να τις περάσουν στην Ελλάδα.
Η πρώτη όμως απόπειρα απέτυχε, καθώς το τουρκικό λιμενικό γύρισε τη βάρκα πίσω. Ο εφιάλτης όμως τις περίμενε τη δεύτερη φορά, όταν περίπου στην πρώτη μισή ώρα του ταξιδιού η βάρκα, της οποίας οι περισσότεροι επιβάτες δεν ήξεραν καθόλου κολύμπι, άρχισε να παίρνει νερό και να βυθίζεται. Με το πέρασμα της ώρας, οι άνεμοι στο Αιγαίο δυνάμωναν και σε μια ύστατη προσπάθεια να μην βουλιάξει η βάρκα, πέταξαν όλα τα πράγματα στη θάλασσα. Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό, οπότε η Ysra, η Sarah και τρεις άλλοι βούτηξαν στα νερά προκειμένου σπρώχνοντας να δώσουν ώθηση στη βάρκα.
«Δεν φοβόμουν μην πεθάνω, γιατί αν γινόταν κάτι μπορούσα να κολυμπήσω μέχρι την ακτή του νησιού. Το πρόβλημα ήταν πως είχα 20 άτομα μαζί μου» θυμάται η Sarah. «Στη Συρία δούλευα σε μια πισίνα και φρόντιζα να μην πνιγεί κανείς, οπότε αν τώρα άφηνα κάποιον να πνιγεί ή να πεθάνει δεν θα το συγχωρούσα στον εαυτό μου».
Για τρεις ώρες κρατούσαν τη βάρκα από τα πλαϊνά σχοινιά μέχρι που έφτασαν τελικά στη Λέσβο. Εκεί παρέμειναν για τρεις εβδομάδες, όπου θυμούνται κάποιους να τους βοηθούν δίνοντάς τους ρούχα κι άλλους να τους κλέβουν.
Οι αδερφές Mardini κατάφεραν τελικά να πάνε ως την Αυστρία κι από εκεί να περάσουν στη Γερμανία. Λίγο μετά, όταν έφτασαν στο Βερολίνο, μια τοπική φιλανθρωπική οργάνωση τις έφερε σε επαφή με το Wasserfreunde Spandau 04, ένα κέντρο κολύμβησης κοντά στο κέντρο προσφύγων που μένουν.
Ο προπονητής τους Sven Spannekrebs λέει πως οι δυο αδερφές σημειώνουν μεγάλη πρόοδο, παρόλο που είναι πιο ρεαλιστής αναφορικά με τις προοπτικές τους σαν αθλήτριες. «Μπορεί στον αραβικό κόσμο να θεωρούνται κορυφαίες, αλλά τα πράγματα στην Ευρώπη διαφέρουν κυρίως λόγω των συνθηκών προπόνησης» σημειώνει.
Η Ysra, που ειδικεύεται στο στιλ πεταλούδα, έχει υψηλούς στόχους. «Ίσως όταν μάθω γερμανικά να ξεκινήσω σχολείο. Θέλω να γίνω πιλότος» λέει, «Και στην κολύμβηση θέλω να φτάσω μέχρι τους Ολυμπιακούς».
Η μεγαλύτερή της αδερφή από την άλλη, μέχρι στιγμής παλεύει να φέρει στη χώρα την υπόλοιπη οικογένεια αλλά έχει μπλέξει με την τεράστια γραφειοκρατία. «Νομίζω πως έχω μια ισορροπημένη ζωή» λέει η Sarah. «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα καλό στη ζωή μας αν δεν έχουμε το κολύμπι» καταλήγει.
Τα δυο κορίτσια συγκαταλέγονταν στις λαμπρότερες αθλήτριες της Συρίας. Η 17χρονη Ysra μάλιστα είχε εκπροσωπήσει τη χώρα στε παγκόσμιους αγώνες που είχαν διεξαχθεί στην Τουρκία το 2012. «Όλα ήταν καλά» θυμάται η 20χρονη Sarah και συμπληρώνει: «Αυτό όμως πριν τον πόλεμο».
«Κάποτε ήμασταν περίπου 40 με 50 κολυμβητές και τώρα έχουμε μείνει μόλις 7 με 10 άτομα» λέει η Sarah. «Θέλουμε μέλλον. Θέλω να πάω στο πανεπιστήμιο νκαι να γίνω διεθνής αθλήτρια, το ίδιο και η αδερφή μου. Αλλά αν μέναμε στη Συρία αυτό δεν θα γινόταν ποτέ γιατί η κατάσταση εκεί απλώς δεν είναι καθόλου ΟΚ» εξηγεί.
