Έτσι συνέβη και με τον άνδρα της ιστορίας μας, ο οποίος είχε την εξαιρετική τύχη να ανακαλύψει την περιούσια που ο πατέρας του είχε κρύψει στο σπίτι τους, πριν αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη χώρα.
Αξιοποιώντας τα μαθήματα που ως παιδί είχε δεχθεί από το γονιό του για το πώς να βρίσκει κρυμμένα αντικείμενα, κατάφερε να πετύχει.
Ήξερε πως στο σπίτι τους υπήρχε ένας κρυμμένος θησαυρός. Μόνο που δεν μπορούσε να είναι σίγουρος πως ο χρόνος δεν είχε αλλοιώσει τα πάντα.
Ευτυχώς, όλα όσα έκρυβε ο πατρικός θησαυρός και που φυλάχθηκαν κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμεναν άθικτα.
Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,ο Rudi Schlattner και η οικογένειά του εγκατέλειψαν το σπίτι τους στην Τσεχοσλοβακία. Αναγκάστηκαν να το εκκενώσουν λόγω της μαζικής έξωσης των Γερμανών από την τσεχική κυβέρνηση.
Ο Schlattner, στα 80 του πλέον, θέλησε να επιστρέψει στο πατρικό του. Ήρθε σε επαφή με κυβερνητικούς αξιωματούχους στο Libouch, σε ένα χωριό στα βορειοδυτικά της Τσεχικής Δημοκρατίας και του δόθηκε η άδεια να επισκεφθεί το σπίτι που μεγάλωσε και που τώρα χρησιμοποιείται ως νηπιαγωγείο.
Μπαίνοντας συγκινημένος στο πατρικό του, κατευθύνθηκε προς τη σοφίτα. Εκεί, έψαξε για ένα μικρό κομμάτι σπάγκου, το οποίο κρεμόταν από την ξύλινη οροφή. Τραβώντας το, συνέβη κάτι εκπληκτικό!
Μια κρύπτη αποκαλύφθηκε, όπου μέσα της βρισκόταν όλος ο πατρικός θησαυρός. Από τύχη είχε διασωθεί τόσα και τόσα χρόνια, καθώς η στέγη του σπιτιού είχε κατά καιρούς υποστεί πολλές επισκευές.
Αλλά ήταν γραφτό να μην πέσει ο θησαυρός σε ξένα χέρια!
Ο πατέρας Schlattner έκρυψε συνολικά 70 πακέτα στη σοφίτα, και όλα αυτά ήταν φυλαγμένα πολύ καλά. Σύμφωνα με τον Tomas Okura, διευθυντή του τοπικού μουσείου, που ήταν παρών στην ανακάλυψη, ο Schlattner χρησιμοποίησε ένα μικρό σφυρί για να βρει το ακριβές σημείο της κρύπτης.
Ο γιος ήξερες πως όταν θα άκουγε διαφορετικό ήχο, θα είχε βρει και το σωστό σημείο. Ο πατέρας του είχε φροντίσει να κρύψει καλά τα πράγματα τους.
Τα πακέτα που βρέθηκαν στην κρυψώνα, τα οποία έχουν μείνει ανέγγιχτα για 70 χρόνια, ήταν τυλιγμένα σε καφέ χαρτί. Μέσα τους κρυβόταν όλος ο θησαυρός της οικογένειας Schlattner: καπέλα, κρεμάστρες ρούχων, εφημερίδες, πίνακες, ακόμα και σκι.
Επίσης υπήρχαν ομπρέλες, σχολικοί πίνακες, κλειστά πακέτα με τσιγάρα, κονκάρδες, βιβλία, κάλτσες, και σετ ραπτικής. Τα πάντα βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση.
Ο πατέρας έχτισε το σπίτι μεταξύ 1928 και 1929. Μετά την αναχώρηση από το σπίτι, πάντα επιθυμούσε να επιστρέψει μια μέρα και να ανακτήσει την περιουσία του.
Οι θησαυροί θα φυλαχθούν σε μουσεία στην Τσεχική πόλη Usti nad Labem. Η πολιτεία μπορεί να κρατήσει νόμιμα οποιαδήποτε από αυτά και όλη τη γερμανική περιουσία που άφησε η οικογένεια.
Λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις υπό τις οποίες βρέθηκαν τα αντικείμενα αυτά, τους έχει απονεμηθεί μεγάλη ιστορική αξία. Ήταν απίστευτο πόσα πράγματα χωράνε σε ένα τόσο μικρό χώρο. Χρειάστηκε περισσότερο από μία ώρα μέχρι να τα πάρουν όλα. Ο Schlattner δυστυχώς δεν έχει δικαίωμα να τα κρατήσει.
Έτσι οι θησαυροί του, ως πολύτιμα ιστορικά κειμήλια θα μοιραστούν στα μουσεία της χώρας.
Κατά τη διάρκεια της απομάκρυνσης των εθνοτικών Γερμανών μετά τον πόλεμο, πάνω από ένα εκατομμύριο άμαχοι ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους. Η πλειοψηφία των εκτοπισμένων τελικά μετακόμισε στην αμερικανική Δυτική Γερμανία.
Από αυτούς, 800.000 μετακινήθηκαν στη μεταπολεμική σοβιετική ζώνη.
Ο Schlattner και η οικογένειά του μετακόμισε στη Γερμανία. Είχαν λίγο χρόνο για να κρύψουν τα υπάρχοντά τους πριν φύγουν.
«Σκεφτήκαμε ότι την ημέρα επιστροφής, «εμείς» θα βρούμε μια “περιουσία” εκεί,» δηλώνει ο Schlattner.
Και μπορεί να μην είναι τιμαλφή μεγάλης αξίας, αλλά ο θησαυρός κάθε ανθρώπου είναι οι αναμνήσεις του. Και μέσα σε αυτά τα πακέτα φυλάσσονταν όλη η ζωή της οικογένειας Schlattner.
Η αξία, λοιπόν, όλων αυτών των πακέτων είναι ανεκτίμητη.
