Σε πολλές από αυτές τις ταινίες και ειδικά όταν ο ρόλος της συνοδευόταν από χορό, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο αφού όχι μόνο υπήρξε χορεύτρια αλλά είχε και την επιμέλεια των χορογραφιών.
Η Ελένη Προκοπίου έπαιξε σε διάφορες ταινίες, από μιούζικαλ και κωμωδίες μέχρι και δράματα. Η καριέρα της χωρίστηκε σε τρεις περιόδους. Η πρώτη περίοδος αρχίζει το 1955 και διαρκεί μέχρι το 1962.
Εκείνη την περίοδο εμφανιζόταν μόνο σαν χορεύτρια στο θέατρο και τον κινηματογράφο, στον οποίο εμφανίστηκε σε τρεις ταινίες με χορευτικό ρόλο και συγκεκριμένα: «Το ραντεβού της Κυριακής» που γυρίστηκε το 1960, «Η Αθήνα τη Νύχτα» που γυρίστηκε δύο χρόνια αργότερα και στην «Προδομένη Αγάπη» που έγινε την ίδια χρονιά.
Η δεύτερη περίοδος ήρθε το 1963 και διήρκεσε μέχρι το 1966. Τότε καταξιώθηκε και ως ηθοποιός. Την εμπιστοσύνη του της έδειξε ο Νίκος Κούνδουρος στην ταινία «Μικρές Αφροδίτες» το 1963. Επρόκειτο για μια ταινία που γνώρισε διεθνή επιτυχία. Ένα χρόνο αργότερα έγινε η ταινία «Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης» στην οποία υποδύθηκε τη Γκιουλινάρ, μια πανέμορφη ανατολίτισσα πριγκίπισσα κάποιου Εμιράτου.
Το 1965 έκανε την ταινία «Το Πρόσωπο της Ημέρας» και την ίδια χρονιά ήρθε το «Ραντεβού στον Αέρα», στην οποία είχε πολύ σημαντικό ρόλο και ως χορεύτρια και ως ηθοποιός και έτσι έγινε μέλος της οικογένειας της Φίνος Φιλμ.
Ακολούθησε το «Και οι… 14 ήταν υπέροχοι!» όμως το 1966 υπήρξε η πιο παραγωγική της χρονιά αφού είχε αναλάβει χρέη πρωταγωνιστικού ρόλου σε πέντε ταινίες και συγκεκριμένα στις «Παράνομοι Πόθοι», «Το Συρτάκι της Αμαρτίας», «Πέντε Χιλιάδες Ψέματα», «Οι Κυρίες της Αυλής» και «Αγάπη που δεν σβήνει ο χρόνος».
Από το 1967 μέχρι το 1972 πρωταγωνίστησε σε ταινίες χαμηλότερου προϋπολογισμού που το κοινό τις αναγνώρισε. Εκείνη την περίοδο συναντήθηκε καλλιτεχνικά με σπουδαίους ηθοποιούς όπως οι Νίκος Σταυρίδης, Τάσος Γιαννόπουλος, Τζένη Ρουσσέα, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Νίκος Ρίζος, Σωτήρης Μουστάκας κ. ά. Η τελευταία της ταινία με τη Φίνος Φιλμ ήταν «Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσας» έγινε το 1972. Σε αυτή την ταινία υποδύθηκε μια αφελή ηθοποιό και χορεύτρια.
Η Ελένη Προκοπίου σπούδασε χορό στη σχολή χορού της Λουκίας Σακελλαροπούλου μαζί με την επίσης πασίγνωστη ηθοποιό, Μάρθα Καραγιάννη. Σαν παιδιά έδιναν παραστάσεις στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αποφοίτησαν προς τα τέλη της δεκαετίας του ΄50 και οι δυο τους υπήρξαν από τις καλύτερες χορεύτριες-ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου. Και συνεργάστηκαν κατά καιρούς και στα δύο. Αποτέλεσαν επίσης ντουέτο με τον Βαγγέλη Σειληνό και στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο. Από το 1960 μέχρι το 1965 το χορευτικό δίδυμο συμμετείχε στα χορευτικά των περισσότερων επιθεωρησιακών θεάτρων της πρωτεύουσας. Επίσης κινηματογραφικό ζευγάρι αποτέλεσε και με τον Γιώργο Πάντζα, με τον οποίο έπαιξαν μαζί σε πέντε ταινίες.
Πήρε την απόφαση όμως να αποχωρήσει οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα μετά το γάμο της τη δεκαετία του ΄70. Και παρά τις προτάσεις που δεχόταν, είχε αποφασίσει να απομακρυνθεί από το χώρο του θεάματος.
Το 2006, παρά την τριαντάχρονη απουσία της από το χώρο, τιμήθηκε. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο του αφιερώματος στα 100+1 χρόνια του Ελληνικού Κινηματογράφου που οργάνωσε ο δήμος Αθηναίων στο «Σινέ Ορφέας» με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Τότε, ο δήμαρχος της πόλης την τίμησε με το μετάλλιο της Πόλης. Εκτός της Ελένης Προκοπίου τιμήθηκαν ακόμη 90 άνθρωποι της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου.
Η Ελένη Προκοπίου κατοικεί στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά της και απέχει από τα καλλιτεχνικά δρώμενα.
Εδώ και τέσσερις δεκαετίες, η γυναίκα με το αγαλματένιο κορμί απέχει όχι μόνο από τα θεατρικά δρώμενα, αλλά δεν δέχεται ούτε να μιλήσει ούτε να φωτογραφηθεί.
Να όμως που μια πρόσφατη φωτογραφία της εμφανίστηκε πριν λίγο καιρό. Και δυστυχώς όχι για καλό λόγο, αφού ήταν στην κηδεία της αξέχαστης Χρυσούλας Ζώκα.
